Arama
Kızının gözünden Sultan II. Abdülhamid
Hatırat kitapları hem tarihi açıdan hem de sosyal yaşantı boyutundan önemli bir kaynaktır. Osmanlı Devleti'nin son dönemdeki en büyük hükümdar olan Sultan II. Abdülhamid Han'ın iktidar hayatı ve sonrası resmi evrak ile bir noktaya kadar izah edilebilmektedir. Sultan'ın kızı Ayşe Osmanoğlu'nun 1960 senesinde, vefatından çok kısa bir süre önce yayınladığı "Babam Sultan Abdülhamid" başlıklı eseri; Ulu Hakan'ın karakteri, aile hayatı ve yaşantısına dair en önemli kaynaklardan biridir.
🔹 O zamanlar babam her sabah Tarabya'ya gidip denize girermiş. Murad Efendi derhal bir kayık gönderip, "Birader gelsin" diye haber yollamış.
Ayşe Osmanoğlu
🔹 Devletimin menfaatlerini düşünmeden hiçbir devletin arzusuna hedef olamazdım.
Ayşe Osmanoğlu
🔹 Babam padişah olup da Yıldız'da kalorifer yapıldıktan sonra da büyük mavi çini sobayı kaldırtmamıştı. "Kalorifer iyidir ama onda bu ateşli sobaların zevki yoktur" derdi.
Ayşe Osmanoğlu
🔹 Babamın bir de güzel, beyaz, fevkalâde bir Van kedisi vardı. Adı "Pamuk"tu. Evvelce bu kediyi bana vermişti. Lâkin benim dairemden kaçıp babamın odasına gitmiş, bir daha bizim daireye gelmemişti. Babam bir gün beni istedi, gittim. "Kızım, bu kedi bize geldi. Bizden ayrılmıyor. Bana verir misin?" dedi. "Aman Efendimiz ne diyorsunuz. Kedi esasen Efendimizindir. Benim ne haddim. Fakat doğrusu kediyi kıskandım," diye cevap verdim. Pek çok güldü. "Teşekkür ederim kızım" dedi. Bu kedi Selânik'e kadar gitti. Babamla birlikte Beylerbeyi Sarayı'na geldi. Babamdan bir yıl önce öldü.
Ayşe Osmanoğlu
🔹 Kaldı ki babamın vicdanının hiçbir zaman kabul etmediği şey, kan dökmekti. O, eliyle adam vuracak yaratılışta olsaydı, kan dökmekten çekinmeseydi elindeki kuvvetle Hareket Ordusu'nu dağıtır, tahtını kaybetmezdi.
Ayşe Osmanoğlu