Arama
Kızının gözünden Sultan II. Abdülhamid
Hatırat kitapları hem tarihi açıdan hem de sosyal yaşantı boyutundan önemli bir kaynaktır. Osmanlı Devleti'nin son dönemdeki en büyük hükümdar olan Sultan II. Abdülhamid Han'ın iktidar hayatı ve sonrası resmi evrak ile bir noktaya kadar izah edilebilmektedir. Sultan'ın kızı Ayşe Osmanoğlu'nun 1960 senesinde, vefatından çok kısa bir süre önce yayınladığı "Babam Sultan Abdülhamid" başlıklı eseri; Ulu Hakan'ın karakteri, aile hayatı ve yaşantısına dair en önemli kaynaklardan biridir.
🔹 Babam, ölümünden biraz önce mühürlerini anneme verip saklamasını söylemiş.
Ayşe Osmanoğlu
🔹 İnsanlar çok müfteridir. Bildiklerini, bilmediklerini uydurup söylemekten çekinmezler. Babam hakkında iftiraların birisi de onun büyücülüğe, hurafelere inandığı hakkındaki sözlerdir.
Ayşe Osmanoğlu
🔹 Babam, milletin babası, Padişah imiş. Herkes ona "Efendimiz." diyordu. Ben başka ne diyebilirdim? Büyüdükçe duygularım gelişiyor, muhabbet hislerim de artıyordu. Her hakikati, babamın büyüklüğünü anlıyordum.
Ayşe Osmanoğlu
🔹 Kimseye "sen" diye hitap etmediği gibi cariyelerine bile "getiriniz" veya "götürünüz" gibi nazikâne şekilde emir verirdi. Bizlere ya "kızım" veya "sultan" diye hitap ederdi.
Ayşe Osmanoğlu
🔹 Paraların tesliminden bir gün sonra Rasim Bey huzurda iken babama, "Efendim. Bu paraları verdiğiniz halde gösterdiğiniz metanete hayran oldum. Vallahi ben on liramı düşürmüş olsam oturduğum odanın kapısını bulamayacak kadar kendimden geçer, kederimden ne yapacağımı şaşırırdım," demiş. Babam da bu sözlere gülerek, "Rasim Bey! Mal habistir. Bir elden gelir, diğerinden çıkar. Siz benim elimde büyümüş, yetişmiş adamlarsınız. Ben ise nice şeyler görmüş geçirmiş inşa mâruf tabiriyle sakalımı değirmende ağartmadım. Bana bunları Allah verdi. Yine o aldı." cevabını vermiştir.
Ayşe Osmanoğlu