Arama
Mimarimizde geleneksel izler taşıyan 5 tarihi konak
Osmanlılarda konak kültürü, belirgin bir sosyal statüye işaret ederdi. Sultan ya da hanım sultanlara ait yapıların saray olarak tanımlanması, bu statünün vezir, paşa, ulema gibi devletin ileri gelenleriyle varlıklı kişileri kapsadığını gösterirdi. Taşın dantel gibi işlendiği tarihi yapılarıyla, köklü bir kültüre sahip olan ülkemizin konak kültürü de zengin bir miras olarak bizlere kaldı. İşte mimarimizde geleneksel izler taşıyan 5 tarihi konak...
İsmail Bey Konağı, adını Hacı İsmail Ağa'dan alır. Hacı İsmail Ağa, Fatih Sultan Mehmet'in öz dayısıdır ve İstanbul'un fethinde emrindeki askerleriyle birlikte büyük rol oynamıştır. Rivayet edilir ki; Fatih Sultan Mehmet, dönemin Kastamonu valisi olan dayısı Hacı İsmail Ağa'dan İstanbul'un fethi için destek talebinde bulunur. Bu talebe kayıtsız kalmayan Hacı İsmail Ağa fetihteki nüfuzu ve başarısıyla Fatih Sultan Mehmet'in minnettarlığını kazanmıştır.
Fakat dayısının gücünün farkında olan Fatih Sultan Mehmet bu gücün iktidarlığını riske edebileceği ihtimalini düşünür ve Hacı İsmail'i Priştina Valiliği'ne atar. Nitekim Hacı İsmail, uzun yıllar Priştina valisi olarak görev yapar ve ömrü Priştina'da nihayet bulur. Kabri Priştina'dadır. İsmail Bey Konağı, Hacı İsmail Ağa'nın Kastamonu Valisi olarak hayatını sürdüğü dönemden Kastamonu halkına miras olup günümüzde Otel ve Restoran olarak ziyaretçilere hizmet vermektedir.
19. yy. son devir Osmanlı Çağı sivil mimari örneklerini yansıtan bu bina bodrum üzerinde üç kat olarak inşa edilmiştir. Zemin katta yanlarından çıkan merdivenlerin ulaştığı iki sütunlu portiklerin (Portik, 'üstü örtülü, önü sütunlu açık galeri' anlamına gelir.) meydana getirdiği sahanlıktan sonra binaya çift kanatlı iki kapı girişi ile girilir. Bu katta ön ve arka cephelerde demir işli kafesler ile emniyeti sağlanmış, çevre duvarı kesme taş ile çevrelenmiş, iç bölme duvarları ahşap bağdadi olarak yapılmış, diğer katlarda ahşap karkas tekniğinde inşa edilmiştir. Zemin kattaki anıtsal girişin üzerinde birinci ve ikinci katlarda, orta cephelerde çıkma yapılmış ve simetrik düzenlenmiştir. Bu çıkma bölümleri alttan taş eli böğründe payandalar ile desteklenmiştir.
Binanın iç aydınlatılması bol pencere ile sağlanmıştır. Zemin kattaki pencereler kesme taş söveli ve kemerlidir. Katlardaki pencereler dikdörtgen ve giyotin formundadır. Günümüzde Kültür Bakanlığı tarafından onarılmış ve Etnoğrafya Müzesi olarak düzenlenmiştir.