Arama
Osmanlı’nın askeri öncü birliği: Akıncılar
Osmanlı tarihinde Akıncılar, sınırların güvenliğinde, yeni yerlerin fethinde ve savaşlarda öncü birlik oluşlarıyla oldukça önemli bir rol üstlenmişlerdi. Sürekli ordu birliklerine mensup olmayan Akıncılar, silahlarını kendileri temin eder, Rumeli'de sınır boylarına yakın yerlerde otururlar ve düşman topraklarına akınlar yaparlardı. Turhanlı, Mihallı, Malkoçoğlu en bilinenlerindendi. Akının her çeşidi, iyi bir plan, emir ve komuta zincirinde yapılırdı.
Muharebe dönemlerinde ise ana ordudan birkaç günlük mesafede önden gider, keşif faaliyetlerinde bulunurlar, ordunun geçeceği yol, geçit ve köprüleri emniyete alırlardı.
Bu arada düşmana yapılacak yardıma engel olurlar, yakaladıkları esirlerden aldıkları bilgileri en kısa zamanda ilgili yere iletirlerdi.
Harâmilik ve akın sırasında alınan esirlerin beşte birini, acemi oğlanı yapılmak üzere kanun gereği devlet alırdı.
Pençik kanununa göre bu neferleri bizzat seferde bulunan ve kendisine pençikçibaşı denilen kadı toplardı.
Akının her çeşidi iyi bir plan, program ve emir- komuta içinde yapılırdı. Çoğu Türk olan akıncıların oğulları da akıncı adayıydı.
Akıncıların düşman topraklarına akınları kitle halinde olur, yol kavşağı, geçit ve köprü gibi gerekli yerlerde bölüklere ayrılırlardı.
Akıncı fedailerinden olan serdengeçtiler kuşatılmış kaleye girerler, dalkılıçlar ise düşman içerisine dalarlardı. Bunlar çoğu zaman geriye dönemezler, şehit olurlardı.
Akıncıların silâhları kılıç, kalkan, pala, mızrak ve bozdoğan da denilen topuzdan ibaretti. Akıncı neferleri yanlarında yedek atlar da bulundururlar, aldıkları ganimetleri bunlarla taşırlardı.
Fetihler döneminin sona ermesi ve duraklama devrinin başlaması ile eski akınlar görülmez olmuş, akıncıların sayısı azalmıştır. Osmanlılarda akıncılık 1595 yılına kadar yaklaşık 250 sene devam etmiştir.
Bu tarihte veziriazam Koca Sinan Paşa'nın Eflak'ta Prens Mihal'e yenilmesi üzerine Tuna'nın öte yakasında kalan akıncıların pek azı kurtulabilmiş ve 100 bin kadar akın atı telef olmuştur.