Arama
Osmanlı'nın Balkanlar'da otoritesini arttıran savaş: Varna muharebesi
Osmanlı'nın Balkanlar'daki varlığını bitirmek amacıyla Haçlılar bir araya gelmiş ve Osmanlı'ya savaş ilan etmişti. Muharebe, başlangıçta Osmanlı'nın aleyhine ilerlemiş ve orduda dağılmalar gözlenmişti; ancak Sultan II. Murad'ın ordunun başında bulunması ile Osmanlı askerine büyük bir motivasyon kazandırdı. Varna Savaşı'nın kazanılması, Balkan topraklarında Osmanlı'nın otoritesinin artmasını sağlamış; Osmanlıların Avrupa'dan çıkarılabileceği inancını tamamen sarsmıştı.
Güney Macaristan ve Belgrad başkumandanlığına getirilen Erdel voyvodası Janos Hunyadi, Eylül 1442'de Rumeli Beylerbeyi Şehâbeddin Şahin Paşa idaresindeki Osmanlı saldırısını önledi. Ardından 1443-1444'te Tuna'yı aşıp Osmanlı topraklarına girdi ve karşısına çıkan Osmanlı birliklerini yenilgiye uğrattı.
II. Murad, Macar birliklerini Sofya ile Filibe arasındaki dar geçitlerde durdurmaya çalıştı ve sonunda Zlatitsa (İzlâdi) geçidinde bunu zorlukla başardı.
📌 Macarların bu uzun seferi ve kazandıkları başarılar bütün Hristiyan dünyasında büyük bir sevinçle karşılandı ve Türklerin artık Balkanlar'dan çıkarılacağının ilk önemli işareti sayıldı.
Papanın temsilcisi ve Bizans imparatorunun devreye girmesiyle hükümsüz kaldı. Zira bu sırada papalık Haçlı seferi için gereken hazırlıkları yapmış; bir müttefik Hristiyan donanması karadan hareket edecek ordularla buluşmak, Osmanlı birliklerinin Boğazlardan geçişini önlemek için Çanakkale Boğazı'na doğru gitmeye başlamıştı.
8'ini papanın, 5'ini Venedik'in, 4'ünü Burgondiya'nın, 2'sini Raguza'nın desteklediği filo Gelibolu'ya vardığında içinden 8 tanesi veya daha fazlası Karadeniz'e açılacak, Niğbolu'ya kadar girmek üzere Tuna ağzına ulaşacak ve Macar ordusuyla bağlantı kuracaktı.
📌 Macar kralı, Kardinal Cesarini'nin yönlendirmesiyle 4 Ağustos 1444'te bir beyannâme yayımlayarak savaş ilânını kesinleştirdi. Ordunun ağırlığını Macarlar oluşturuyordu, Sırplar ve Eflak askerleriyle Hırvat-Bosna birlikleri onlara katılacaktı.
Tahttan çekilme kararı almış, yerini küçük yaştaki oğlu II. Mehmed'e bırakmıştı. Fakat olaylar hiç de ümit ettiği gibi gelişmedi. Müttefik Hristiyan ordusunun aradaki barışa rağmen harekete geçmesi büyük bir telâşa yol açtı, Edirne'nin tahkimi için hazırlıklar yapılmaya başlandı.
Bunun üzerine ordunun başına geçmek zorunda kalan II. Murad, Gelibolu'nun Hristiyan donanması tarafından tutulduğunu haber alınca ekim ayı sonlarında Ceneviz tüccar gemilerini kiralayarak İstanbul Boğazı'ndan karşı yakaya geçti.
📌 Edirne'ye gidip oğlu Mehmed'i muhafazada bıraktı ve topladığı kuvvetlerle Varna istikametine yöneldi.
Eflak Prensi Vlad Drakula 4 bin dolayında askeriyle Niğbolu'da Hunyadi'nin kuvvetleriyle birleşti. Macarlar ve müttefikleri Bulgar topraklarında ilerlemeye başladı; bu arada bölgedeki Hristiyan köylerine saldırıyor, kiliseleri bile tahrip ediyor ve her taraf yağmalanıyordu. Müttefikler Şumnu'ya ulaşıp burayı kolayca ele geçirdiler ve içindeki küçük Osmanlı muhafız birliğini tamamen imha ettiler.
Pravadi'de direnişle karşılaşınca burada fazla oyalanmayıp Petriç Hisarı'na yöneldiler. Orayı da ele geçirip Varna'ya ulaştılar; bölgedeki Varna dâhil Kavarna, Makropolis, Kalliakra ve Galata'yı zaptettiler; Varna önlerinde ordugâh kurup Haçlı donanmasını beklemeye başladılar.
📌 II. Murad ise 40 bin civarında bir ordu toplayarak Yanbolu'ya vardı ve Alakilise denen yerde ordunun alacağı düzeni belirledi.
Eğer bu hücum başarısızlıkla sonuçlanırsa arabalardan meydana gelen hatta çekilmeyi, top ve tüfekle Osmanlı askerlerini dağıtmayı planlamıştı. Ordunun arka safına arabalar ve ağır toplar yerleştirildi; ortada ikinci safta 500 kişilik Macar ve Leh kıtalarıyla kral yer aldı; bataklık kesimden Varna'ya doğru uzanan hat ise ön saflarca tutuldu.
Osmanlı tarafında ise padişahın sağ yanında Anadolu Beylerbeyi Karaca Bey, Edirne askeriyle Süleyman Bey, Fenârîzâde Hasan Paşa, Evrenosoğlu Îsâ; sol yanında Rumeli Beylerbeyi Şehâbeddin Şahin Paşa atlıları ile Dâvud Bey'in yayaları ve Fîruz / Ferizbeyoğlu'nun birlikleri yer alıyordu.
📌 II. Murad arkada yedi saf halinde sıralanmış kapıkulu, yeniçeri ve azeble ilerliyordu.