Arama
Osmanlı'nın ilk konservatuvarı: Darülelhan
"Nağmeler evi" anlamını taşıyan Darülelhan, Osmanlı'nın ilk resmi müzik okuluydu, bugünkü ifadesiyle konservatuvarı... Doğu ve Batı müziği eğitiminin verildiği kurumda, Türk musiki repertuarını notaya almak ilk amaçtı. Peki, hangi ünlü sanatkarlar Darülelhan'ın öğretim kadrosunda yer alıyordu? Osmanlı döneminde dört yıl kadar eğitim vermiş kısa soluklu bu kurum, neden kapatılmak zorunda kaldı? İşte tarihimizin ilk resmi konservatuvarı Darülelhan hakkında detaylar...
🎵Dârülelhan'ın faaliyet gösterdiği son bina, Şehzadebaşı'ndaki Damad İbrâhim Paşa Külliyesi'nin arkasında bulunduğundan burası halen Dârülelhan sokağı adıyla anılmaktadır.
🎵Kurum musiki hocası yetiştirmeye yönelik bir eğitim ve öğretim programıydı. Dârülelhan tâlimatnâmesinde Garp mûsikisine de yer verilmekle beraber Türk mûsikisinin ağırlıklı olarak ele alınıyordu.
Darülelhan'ın ilk amacı Klasik Türk Mûsikîsi repertuarını notaya almak ve gerekli tashihatları yapmaktı.
Konservatuvar eğitim modelinin benimsendiği bu okulda dönemin Batı konservatuvarlarından ayrı olarak üç mûsikî türünde müfredat uygulandığı görülüyordu.
🎵Halk mûsikîsi icra anlamında uygulanmasa da nazari olarak işlenmekteydi. Ayrıca ilk türkü derleme çalışmaları yine bu okulun çatısı altında başladı.
🎵Mektebin programında nazariyat, solfej, Türk dinî mûsikisi, Türk mûsikisi usulleri, Türk mûsikisi aletleri, gınâ (şan) gibi derslerin yanı sıra viyolonsel, piyano, kompozisyon ve mûsiki tarihi de yer almaktaydı.
🎵Öğrenim süresi ilk mektepten sonra dört yıl olarak belirlenen Dârülelhan'ın ayrıca ilmî çalışmalar yapmak, değerli mûsiki eserlerini notaya alarak tesbit etmek ve yayımlamak, folklor araştırmaları yapmak gibi görevleri de vardı.
Bu dönemin öğretim kadrosunda Muallim İsmâil Hakkı Bey, Zekâizâde Ahmet Efendi, Leon Hancıyan, Ziyâ Bey (Santur), Refik Bey (Fersan), Dürrü Bey (Turan) gibi tanınmış sanatkârlar bilhassa dikkati çekmekteydi.
Darülelhan her ne kadar savaş yıllarında açılsa da zor koşullara daha fazla dayanamadı. Erkek bölümü 1918'de kapatılırken bir süre daha faaliyet gösteren kadınlar bölümü bir müddet daha devam edip aynı kadere mahkum oldu. Osmanlı'da kısa soluklu bir faaliyet olarak tarih sahnesindeki yerini aldı.