Arama
Savaşa dörtnala koşan ordu: Selçukluların 10 savaş taktiği!
Türkler, kazandıkları büyük savaşların birçoğunda, fizikî güçlerinin yanı sıra, iyi bir iç teşkilâtlanma ve disiplin gerektiren oldukça farklı savaş taktikleri uygulamışlardı. Diğer devletlere "düzensiz ve telaşlı" gibi görünen bu akıcılık, Türk ordusunun en önemli kabiliyetiydi. İşte Türklerin en çok bilinen ve tüm dünyada Türklerle özdeşmiş "hilâl taktiği"nin de içinde olduğu 10 savaş taktiği…
Selçuklular tarih sahnesine çıktıkları ilk andan itibaren savaşçı özellikleriyle dikkatleri üzerlerine topladılar. Hatta onları, iktidarları için tehlikeli bulan Karahanlı kağanları ve Gazneli sultanları adım adım izleyerek bölgelerinden uzaklaştırmaya çalışmışlardı. Bizans imparatorları da Anadolu yarımadasına gelen Selçuk Bey'in torunlarını tehlikeli görmüş, İran'ın doğusuna sürmek istemişlerdi. Ancak atları üzerinde hafif silâhlarla düşmana, "çok kısa yağıp büyük tahribata neden olan dolu yağışı" gibi saldıran Anadolu'nun bu yeni sakinlerine karşı hiçbir varlık gösteremediler.
Eğer Selçuklular savaş sanatında bu kadar mahir olmasalardı, dönemin süper gücü olan devletler karşısında tutunamazlardı. En müşkül şartlarda bile uygulayacakları pratik savaş planları vardı. Bu bakımdan onları yenmek hiç de kolay olmuyordu.
İşte bu büyük devletin Ortadoğu ve Anadolu'da yaklaşık 3 asır boyunca ayakta kalmasında etkili olan, zekâ, tecrübe ve cesaret mahsulü 10 savaş taktiği:
2 - DAĞ VE TEPELERİN ÜZERİNDEN DÜŞMANI İZLEMEK
Selçuklular düşman ordularını yüksek dağ ve tepelerden, bazen gizlice, bazen de kendilerini düşmana göstererek takip ederlerdi. Miryokefalon Savaşı öncesinde Sultan II. Kılıç Arslan da yüksek bir dağa çıkmış, sürekli yer değiştirerek düşmanı tepelerden takip etmişti.
3 - SU KAYNAKLARINI KULLANILAMAZ HALE GETİRMEK; TARLA, MERA VE EKİNLERİ YAKMAK
1101'de Akitanyalı Fransızlar ve Bavyeralı Almanlardan oluşan 3. Haçlı Ordusu, I. Kılıç Arslan'ın Nevers Kontu ile savaştığı sırada, Akşehir yakınlarında Selçuklu topraklarına girdi. Sayıları yüz binleri bulan bu ordunun gelişinden, henüz ülke topraklarına girmeden haberdar olan Kılıç Arslan, onları yürüyüşleri sırasında yıpratacaktı. Geçecekleri bölgedeki kuyu, sarnıç ve kaynakları kullanılmaz hale getirdi. Yol boyunca uzanan tarlalardaki olgun tahılı yaktırdı.
Ayrıca, ordunun yolu üzerindeki yerleşim yerlerini boşalttırdı. Halk her türlü yiyecek maddesini yanına alarak dağlara çekildi. Sultan II. Kılıç Arslan ise bu taktiği Miryokefalon Savaşı öncesinde uygulayacaktı. Bizans ordusunun geçeceği yerlerdeki yenebilecek her şeyi yaktırdı. Sultanın su kuyuları ve membalara insan ve hayvan leşi attırarak kullanılamaz hale getirdiğini II. Kılıç Arslan'ın muasırı Süryani Patrik Mikhail'in yazdıklarından biliyoruz.
4 - DÜŞMAN ORDUSUNDAKİ SOYDAŞLARINI KENDİ TARAFLARINA ÇAĞIRMAK
Hava karardığı için savaşa ara verildiği zamanlarda, Bizans ordusunda paralı asker olarak görev yapan ve çoğu Hıristiyan olan Türklere yüksek sesle bağırarak onları kendi taraflarına geçmeleri konusunda uyarıyorlardı.
5 - ÖLDÜRÜLEN DÜŞMANIN KELLESİNİ SIRIK UCUNA ASIP DOLAŞTIRMAK
Öldürdükleri önemli kumandan ve şahsiyetlerin kellesini bir sırık ucuna geçirerek düşman ordusunun göreceği bir yükseklikte havaya doğru kaldırarak onların kazanma azimlerini ve dirençlerini kırmaya çalışırlardı.
Örneğin, Miryokefalon Savaşı sürerken Selçuklular, önceden öldürdükleri Bizans İmparatoru Manuel'in yeğeni Andronikos Vatatzes'in kellesini bir mızrağın ucunda takılı olarak Bizans ordusuna göstermiş; bu manzara karşısında Bizans askeri, büyük bir hayal kırıklığına uğramıştır.
6 - SAHTE MEKTUP YAZMAK
Bazen düşmanın ağzından yazılmış sahte mektuplarla karşı tarafı yanlış bilgilendirerek avantaj elde etmeye çalışırlardı. Miryokefalon zaferi öncesinde İmparator Manuel tarafından 30 bin kişilik bir kuvvetle Niksar'a gönderilen eski Dânişmendli Meliki Zünnûn'u bertaraf etmek için Hıristiyanların ağzından sahte bir mektup yazmışlardı.
Bir okun ucunda kaleye fırlatılan mektupta "Zünnûn'a inanmayınız. Size ihanet edecek" deniliyordu. Bu sözler içeridekilerin şüpheye düşerek Zünnûn'a güvenmeyip onu kaleye almamalarına, böylece hem Zünnûn'un, hem de Bizans ordusunun başarısızlığını sağlamıştır.