Arama
Sultan II. Abdülhamid döneminde eğitim veren 5 yüksekokul
Sultan II. Abdülhamid, buhranlı bir dönemde tahta çıksa da Osmanlı Devleti'nin yükselmesi için eğitim, bilim, sanat, sanayi ve teknoloji alanlarında pek çok atılımda bulunmuş bir padişah. Kurumlarda modernleşmeyi sağlayan, sayısız eser yaptıran Abdülhamid, eğitime büyük önem verirdi. İhya ettiği yüksekokullar ile modern eğitimin temellerini attı. Sultan II. Abdülhamid döneminde eğitim veren 5 yüksekokulu derledik.
Mühendishâne-i Berr-i Hümâyûn, Yüksek Mühendis Mektebi adıyla kurulan İstanbul Teknik Üniversitesi'nin de çekirdeğini oluşturdu. İlk askerî mektep "Acemi Oğlanlar Mektebi"nden sonra ikinci askerî mektep olarak "Humbarahane ve Mühendishane" açıldı ve bu mektepler daha sonra "Mühendishane-i Berri-i Hümayun" adını alarak Topçu Okulu olarak eğitim hayatına devam etti.
Mühendishane-i Berrî-i Hümâyûn haritacılık, gemi inşaatı ve inşaat mühendisliği eğitimi vermekteydi. 1847 yılında mühendislik eğitiminin dışında mimarlık eğitimi de vermeye başladı. 1883'te Hendese-i Mülkiye, 1909'da Mühendis Mekteb-i Alisi adını alarak ülkenin alt yapı inşaatlarında görev alan kadroları yetiştirdi.
Başlangıçta 200 öğrenciyle öğretime başlayan Mühendishâne-i Berri Hümâyun dört sınıftan oluşmaktaydı. Birinci sınıfta yazı, resim, geometriye giriş, sayılar, Arapça, Fransızca; ikinci sınıfta aritmetik, geometri metodu, coğrafya, Arapça; üçüncü sınıfta coğrafya, trigonometri, cebir, arazi bilgisi, harp tarihi; dördüncü sınıfta yüksek matematik, koniler (mahrut bilgisi), atış, astronomi, lağımcılık ve istihkâm hizmeti, eğitim (talim teorisi), cer (çeki) derslerinin okutulmaktaydı.
Mühendishane-i Berri Hümayun'un ilk komutanı topçuluk tarihinde ün yapmış biri olan Abdullah Ramiz Paşa'dır. 1796'da Üçüncü Selim zamânında Mühendishâneye 40 talebe alındı. Görülen dersler arasında; cebir, trigonometri (ilm-i müsellesât), hendese, mekânik, atıcılık, hey'et (astronomi), harp târihi, coğrafya ve istihkâmcılık dersleri bulunmaktaydı.
Osmanlı Devleti'nde modern anlamda tıp eğitimi 19. yüzyıl başlarında, Tersane Tıbbiyesi (1805) ve Tıphane (Tabiphane-1806) ile verilmeye başlandı. Orduya gerekli olan hekimleri ve cerrahları yetiştirmek üzere, Sultan II. Mahmud'un emriyle, Tıphane-i Âmire ve Cerrahhane-i Âmire (Mekteb-i Tıbbiye) açılmış, 1839 yılında ise bu iki okul birleştirildi.