Arama
İstanbul'u anlamak için görülmesi gereken 10 mekan
Büyük medeniyetlerin beşiği bir şehir… Adına efsaneler yazılmış, Boğaziçi'ni gerdanına inci gibi takmış nazlı İstanbul. Taşı toprağı altın, her adımda tarih kokan bu kent; yeşili, mavisi ve eski eserleriyle geçmiş zamanları yaşatmaya devam ediyor. Sizler için, İstanbul'u anlamanızı sağlayacak 10 mekanı derledik.
Karadeniz'in ağzında, İstanbul'a en uzak sahil köyüdür. Karadeniz'den Marmara Denizi'ne geçerken İstanbul Boğazı'nın en kuzeyinde, Sarıyer ilçesine bağlıdır. Rumeli Kavağı'nda bulunan kayalıklara Osmanlı döneminde Kanlı Kayalar, Kocataş, Körtaş, Kızılkaya, Mavikaya da denirdi.
IV. Murad döneminde İstanbul'a Karadeniz'den gelecek tehlikelere karşı askeri amaçlı ileri bir karakol ve kontrol vazifesi gören kavak, Osmanlı dilinde kontrol noktası anlamını içermektedir.
Antik Bizans döneminde, burada Lason'un yaptırdığı Kybele ve Serapis tapınakları bulunmaktaydı. Bu dönemde Rumelikavağı'nın adı Symplegades (öreke) kayalıkları olarak geçmektedir. Kayalıkların en büyüğünün tepesine dikilen Pompeus sütunu, o dönemde gemizilere yön tayini verirdi. Bizans İmparatoru I. Manuel Komnenos, Rumelikavağı'na bir de manastır yaptırmıştı.
Günümüzde Rumeli Kavağı balığı, midyesi, inciri ve restoranlarıyla ünlü bir semttir.
Anadolu Kavağı bütün özellikleriyle hala bir balıkçı köyüdür. Avrupa yakasındaki Rumelikavağı'nın karşısında, Beyoz ilçesine bağlı bir semt olan Anadolu Kavağı, Boğaz'ın Karadeniz'e ulaştığı yayvan bir koydur. İki yakadaki (Anadolu- Rumeli) fener, Karadeniz'den gelen gemilere kılavuzluk etmek için dikilmiştir ve bu fenerlerin ışığı 20 mil uzaktan seçilebilmektedir.
Köydeki kalelerin en büyüğü, Bizans döneminden kalan ve müjde anlamına gelen Yoros Kalesi'dir. Bu kale, 500 m. uzunluğu ve 60-130 metre arasında değişen genişliğiyle kentin en büyük kalesidir.
1833 yılında Kont Orlof'la imzalanan anlaşmanın yapıldığı Hünkar İskelesi ya da Umuryeri köyünün eski adı Argironyondur; burada bir cüzam hastanesi olduğu da söylenmektedir.
Siyah inciri, sarı kirazı ve armuduyla ünlü Anadolu Kavağı'nın midyesi de oldukça lezzetlidir.
Yalılar, Boğaziçi'nin kıyılarına inci gibi dizilmiş Osmanlı sivil mimarisinin seçkin eserlerindendir.
Bizans döneminde Boğaziçi'nde yerleşim yoktu. Boğaz yaşamı Osmanlıların yalı kültürüyle başlamıştır. Yalılar, yüzyıllardır var olan bir kültürle yaşama sanatına biçim İstanbul'un denizle buluştuğu yerde, Boğaziçi'nde yalı yaşamına dönüşmüştür.
Boğaziçi üzerinde kurulu köylere doğru sayfiye yaşamı başlamıştır. Hasbahçeler, av ve gezi alanları, sahil, saraylar, geleneksel ahşap mimari eserler Boğaziçi'nde özel bir yapı sanatı geliştirmiştir.
Boğaziçi, yalının ön bahçesidir. Yalı deniz üstüne kurulu bir kaptan köşkü gibi durur. Yalıda yaşanan kültürün temel unsurlarından olan din, baştan itibaren yapının mimarisini etkilemiştir.
Eski yalılarda harem ve selamlık ayrı çatılar altındadır. Harem hamamdan ayrı, ancak burayla bağlantılıdır. Mutfak ve erkek çalışanların odaları tamamen bağımsızdır. O dönem yapılarında 1792'de tamamlanan Zarif Mustafa Paşa Yalısı'nın sadece selamlığı günümüze kadar gelebilmiştir.
1703'te Lale Devri'yle Osmanlı başkentinde lüks tüketimi doruğa varınca Boğaziçi'nin tüm sahili kasırlar ve saraylarla dolmuştur. 1783'te yapılan Sadullah Paşa Yalısı, bugün Çengelköy'de dönemin en görkemli örneklerinden biri olarak ayakta durmaktadır. Günümüzde ayakta kalabilen yalıların çoğu, I. Dünya Savaşı'na kadar süren dönemde yapılmıştır.
İstanbul bir kentten çok sanki bir ülkedir. Galata Kulesi'nden bakarken böyle düşünebilirsiniz. İstanbul'un Galata semtinde bulunan kule, kentin en önemli sembollerinden biridir. 528 yılında Bizans İmparatoru İustiniaonus'un hükümdarlığı sırasında inşa edilmiştir.
Galata Kulesi, 1384 yılında Galata denen Ceneviz kolonisinin surları arasındaki en yüksek noktaya yapılmıştır. Limanı ve şehri gözetlemek amacıyla kurulan kule, asırlarca kullanılmıştır. Duvar kalınlığı 3,75 metre olan Galata Kulesi, bodrumuyla birlikte 61 metre yüksekliğinde ve 12 katlıdır.