Arama
Öyküsü başka coğrafyalara uzanan üç lezzet
Dünyada kimi lezzetler var ki doğdukları coğrafyalardan çok daha uzaklarda meşhur olmuş; farklı kültürlerle harmanlanmış ve yepyeni bir usul ile karşımıza çıkmışlardır. Savaşlar, göçler, ticaret ve her türlü kültürel etkileşim, yeme içme alışkanlıklarımızı değiştirmiş; kimi zaman bilindik tarifler yeniliklerle dünyadaki yolculuğuna devam etmiştir. Kökleri başka coğrafyalara uzanan üç farklı lezzetin yolculuğunu derledik.
Avrupa ise kahve ile Osmanlı sayesinde tanıştı. Osmanlı ordusu, II. Viyana Kuşatmasından çekilirken ağırlık yapacak her şeyi geride bırakmıştı. Kahve çuvalları da geride bırakılan ganimetlerden biriydi.
Türk ordugâhında casus olarak dolaşıp, çeşitli söylentiler çıkaran ve Viyana'nın dışarıdaki kuvvetlerle irtibatını temin eden Leh asıllı Koltschitzky, tercümanlık göreviyle Osmanlı çadırında bulunuyordu. Kolschitzky, kahve ile burada tanışmıştı.
Osmanlı'dan alınan ganimetler arasında herkesin deve yemi zannettiği kahve çuvalları da vardı. Kolschitzky, yaptığı hizmetler karşılığında mükâfat olarak kahve çuvallarını aldı.
Bugün Viyana'nın yerel kahvesi olarak bilinen Melange kahvesini buldu ve şehirde ilk kahvehaneyi Mavi Şişe adıyla açtı. Daha sonra kahve, tüm Avrupa'ya yayıldı.
Boza, arpa, buğday, yulaf ya da çavdar gibi tahılların mayalanmasıyla oluşturulan bir içecek türüdür. Oldukça eski bir geçmişe dayanan boza, milli içecek olarak da anılır.
Osmanlı topraklarında boza, 93 Harbi göçmeni Hacı Sadık Vefa tarafından İstanbullularla buluşan bir lezzettir.
Hacı Sadık Vefa, ailesi ile savaşın ardından Prizren'den İstanbul'a gelir ve Ebu'l Vefa Hazretleri'nden hareketle "Vefa" olarak anılan semte yerleşir.
Ailenin genç oğlu Sadık, bir süre Ermeni vatandaşların boza dükkânlarından seyyar satıcı olarak çalışır. Beline bağladığı ahşap boza fıçısı ve bardağıyla İstanbul sokaklarını adımlayarak tarihi şehrin insanlarına boza satar.
Fakat genç Sadık'a göre bu bozada bir eksiklik vardır, o da fazla duru olmasıdır. Sadık, ustasından aldığı bozayı dinlendirdikten sonra üstünde biriken suyu süzer ve böylelikle çok daha kıvamlı bir boza meydana gelir.
Bu bozanın çok sevilmesi üzerine Sadık, Vefa semtinde 1876 yılında bir boza dükkânı açar ve bir yenilik daha gerçekleştirir. O zamana kadar İstanbul bozacıları boza yapımında ahşap fıçılar kullanırlar, bu da bozaya kötü bir koku verirdi. Sadık, bunun yerine mermer küp kullanmaya başlar. Bu hem bozayı daha lezzetli hem de daha sağlıklı bir hale getirir.