Arama
Saliha Erdim - Eşler birbirine neden tahammül edemiyor? - 1. Bölüm
Fikriyat olarak birbirinden değerli isimlerle, mühim konuları konuştuğumuz programımızın ikinci bölümüyle karşınızdayız. Bu bölümde nahifliğiyle, anlatımlarıyla, sesini duyunca çok mutlu olduğumuz; sözleriyle, tavsiyeleriyle kalbimize dokunan değerli bir hanımefendiyi ağırladık. Saliha Erdim hocamızla aileyi, pandemi döneminde eşlerin neden birbirine tahammül edemediğini, ailede huzuru nasıl oluşturmak gerektiğini, imkansızlıklarla huzursuzluğun ilgisi olup olmadığını, iletişimsizliğin aile kurumuna nasıl etki ettiğini ve aile içi şiddete maruz kalan bireylerin sosyal yaşamda tekrar hayatlarını nasıl geri alabileceğini konuştuk. Keyifli izlemeler keyifli okumalar dileriz.
- 5
- 9
Özge Özkul: Farkındayız ki pandemiyle beraber evlere kapandığımız süreçte kaybettiğimiz aile bağları tekrar kuvvetlenmeye başladı. Ancak bununla beraber, alışık olmadığımız yakınlık bazı huzursuzluklara da yol açtı. Örneğin; eşler tüm gün birbirlerini görmekten sıkıldıklarını ifade ettiler. Pandemiyle birlikte, zorunlu olarak ailemizle fazla vakit geçirdiğimizden ötürü tahammülsüzlük duygusu var olmaya başladı. Bu neden kaynaklanıyor? Neden en sevdiğimiz insanların hal ve tavırları bizi bir vakitten sonra rahatsız etmeye başlıyor?
Saliha Erdim Hanımefendi:
◾ Biz toplum olarak bir sürece girdik. Şüphesiz bu süreç herkes için korku, kaygı; kimi zaman travma içeren bir süreçti. Babanın hem kendisine hem hanımefendiye hem de çocuklarına karşı görevleri, sorumlulukları var. Beyefendi kardeşlerim diyor ki; "Saliha hocam ben işkolik bir adamım, 7/24 işteyim." Kendi işi olanlar, kendi işimiz, çok yoğunum diyor. Başkasının işinde çalışanlar, başkasının işi çok yoğunuz diyor.
◾ Peki, biz ne zaman eşimize, çocuğumuza zaman ayıracağız?
◾ Rızkını kazanacak kadar çalışacaksın.
◾ Bir kitapta okumuştum; 13 yıllık evli bir çift boşanıyorlarmış. Mahkemede beyefendi, çok üzgün olduğunu söylüyormuş. 13 yıldır hep çalıştım, sizin için. Aldığımı hep size getirdim. Sizin için ben bu kadar fedakârlığa girdim. Hanımefendi de demiş ki; 13 yıldır evet sen çok çalıştın ama biz senin bu kadar çok çalışmanı istemedik. Biz her şeyi kendi başımıza yaptık. Sen yanımızda yoktun. Hastaneye, doğuma, çocuğun okuluna yalnız gittim. Çocuk hastalandı, ben yalnız baktım. Sen hep çalışıyordun.
◾ Birlikte vakit geçirilmediğinde, sofrada yemek yenmediğinde; "nasıl daha iyi baba olabilirim" sorusu "nasıl daha iyi eş olabilirim" sorusu zihnimizde varsa, bunun fırsatını kollarız.
Saliha Erdim Hanımefendi:
◾ Bazı beyefendi kardeşlerim; bizzat şahit olduklarımdan yola çıkarak söylüyorum, şüphesiz hepsi böyle değiller. Hanımefendilerde de var beyefendilerde de. TV karşısına geç, bir tarafta telefon, elinde kumanda, yatana kadar böyledir. Ondan sonra da sustur şu çocukları, ödevlerini yaptırsana, niye eğitmiyorsun?
◾ Bir dakika, nasıl yani, sen şimdi babasın, burada oturacaksın, Allah seni ailenin eğitiminden sorumlu tuttuğu halde sen, para getirmeyi sadece babalık ve eşlik yapmak zannedeceksin. Çocuğun ayağı takılıp düşse, eşini suçalayacaksın; bu çocuğu doğru eğitmiyorsun, sustursana diyeceksin ve babalık yaptığını zannedeceksin. Yok öyle bir dünya!
◾ Bedel ödemeden, uğraşmadan, planlı programlı bir hedefi maksadı olan çabalarla belli bir noktaya gelmek için gayret sarf etmeden, iyi bir şeyler asla ortaya çıkmayacaktır. Rastgele, tesadüfi, konfora dönük yaşamalarla oradan bir değer oluşturalamaz. Anneyle baba, çocuklarla oynamalı, çocuk taraflarını ortaya çıkarmalı, çocukla çocuk olmalı. Peygamberimiz (sav) "çocuğu olan onunla çocuklaşsın" buyuruyor. Biz asık suratlı olmayı baba, yedirip - giydirmeyi, dersine çalış diye sıkıştırmayı anne olmak gibi algıladığımızda ebetteki bocalarız.
Saliha Erdim Hanımefendi:
◾ Eve geldiğimiz zaman şaşırdık, ne yapacağımızı bilemedik çünkü bir şey yapma derdimiz çoğunlukla yoktu. Beyefendi kardeşim, eve geliyor, bulaşık yıkamaya laf ediyor, eşinin kıyafetine laf ediyor, çocukların gürültüsüne laf ediyor. Bu kadar şikayette çocuklar da huzursuz, hanımefendi de huzursuz. Hanımefendi, yardım bekliyor. Beyefendi elini sıcak sudan, soğuk suya sokmuyor. Yardım edenler de var, bu verdiğim örnekte böyle.
◾ Dolayısıyla bu sıkıntıyı nasıl atlatabiliriz diye sorunuz olmayınca, sorunu aramıza aldık. Sorunlar büyüdükçe büyüdü, aramız açıldı. Oysa yan yana gelseydik; bizim böyle bir sorunumuz var, bunu nasıl halledebiliriz? deseydik; sorunu önümüze alsaydık, daha kolay çözüm üretebilirdik.
◾ Mesela beyefendi kardeşim, ben erkeğim, benim dediğim olacak diyor ya ben o beyefendi kardeşime şunu teklif ediyorum. Gel, eşin hanımefendiyi çağır, çocuklarını çağır de ki; bizim böyle bir vakamız var, eve kilitlendik, hayatım sen ne olursa mutlu olursun? Ne olursa daha üretken olursun? Ne olursa kendini iyi hissedersin? Benden beklentin ne?
◾ Çocuklar nasıl yapalım bu süreci, nasıl daha iyi geçirelim? Bu süreçten bir fayda bir hayır bir hikmet nasıl çıkaralım? Allah'ın bir muradı var, bize bir şey öğretiyor. Her olay bize bir şey öğretir. Eğer aklımızı kullanırsak, oradan ders alarak bu süreci daha kârlı daha faydalı daha hikmete dönük bir kazanımla bitirebiliriz. Bitirmiş olabilirdik şu anda yine daha iyiyiz mesela.
Saliha Erdim Hanımefendi:
◾ Dolayısıyla hazırlıksız yakalandık ve bunu fırsata çevirecek yaklaşım biçimi, iş birliği, fikir alışverişi yapmak yerine; herkes rahatsız olduğu şey için bağırıp, çağırmaya başladı. Herkes kendi rahatı için ne gerekiyorsa onu istedi. Hani biz, biz olmuştuk? Beyefendi ben derse, hanımefendi ben derse, çocuklar ben ben ben derse; kim biz olacak? Bu biz olacak anlayış, beyefendinin görevidir. Beyefendi evin yöneticisidir. Evin reisidir. Evin reisi para getirmekle olmaz.
◾ İki kitabımdan birisinin ismi "Eşimi Anlamak İstiyorum." Hanımefendinin birisi geldi dedi ki; bu kitabı alayım da, eşim beni anlasın. Ben de dedim ki; bu kitabı sizin için yazdım. Önce ben anlayacağım. Allah (CC) beni benden soracak. Amel defteri, mezar tek kişilik. Allah (CC) hiç kimseye, eşin sana niye öyle davrandı, demeyecek. Ben tetiklemedikçe, onun konuşmasına sebep olabilecek, tahrik edici unsuru olmadıkça herkes kendi sözünün yükünü kendisi çekecek.
Saliha Erdim'in kitaplarına ulaşmak için tıklayın
◾ Kendi davranışının ağırlığının hesabını Allah'a (CC) kendisi verecek. Ben eş olarak onun daha doğru düşünmesine nasıl katkıda bulunabilirim? Sözlerimle, davranışımla, şefkatli yaklaşımımla ben onun kendisine yardım etmesine nasıl katkıda bulunabilirim? Benim rolüm bu.
◾ Müslümanın iki sorusu vardır. Bir; ben ne yaparsam Rabbim (CC) benden razı olur? Rabbimin (CC) hakkına hukukuna göre doğru davranış hangisi bu durumda? Ve ikinci olarak da; Peygamberimiz (SAV) benim yerimde olsa o nasıl davranırdı? Beni hareket ettirecek olan bu iki temel soruya benim zihnimde verilecek cevaplar varsa, iyi niyetle ben onu yapıyorsam, Allah Teala (CC) karşındakine rahmetiyle, merhametiyle kalbini yumuşatıyor. Dost kılıyor. Ama ne zaman? Zamanını Allah biliyor.
Saliha Erdim Hanımefendi:
◾ Hani şöyle bir söz var ya; taş en yüksek noktaya ulaşmadan, yere düşmez deniyor. Benim olgunlaşmam, Allah'ın (CC) tayin ettiği süreye kadar sabretmem, kendimi geliştirmem ve bana düşeni yapmam için belli bir süre olduğuna inanıyorum. Ben o süreye kadar doğru davranacağım. Sonuç Allah'a (CC) ait. Ben süreçte elimden geleni yapacağım. Sonuçta Rabbim (CC) ne dilese o olur, zamanını da o bilir. Ben şu anda bir saniye sonra ne olacağını bilmiyorum. Var mıyım yok muyum onu da bilmiyorum.
◾ O yüzden bir Müslüman geçmişin yüküyle, geleceğin endişesiyle değil. Şu anı en doğru nasıl değerlendirebilirim? Kendime ve muhatabıma değer katacak ne yapabilirim, sorusuyla Allah'a sığınarak hareket edebilirim.
◾ Ailedeki tartışmalar, birisinin meseleyi sahiplenip çözüm üretmemesinden, ötekinin berikini beklemesinden, kimsenin aklına gelmemesinden, herkesin kedisini haklı görmesinden, ortak bir çözüm üretilememesinden kaynaklanıyor. Boşanmaların arttığı tartışmaların, kavgaların arttığı söyleniyor çünkü o kadar birbirimizden uzak kalmıştık ki yan yana geldiğimizde nasıl barışık yaşayacağımızı unutmuşuz.
O yüzden nimet olabilecekken külfete, hayır çıkabilecekken ciddi sıkıntılara sebep olmuş olabiliyor. Bir kısmı aileler için öyle oldu ne yazık ki... Dolayısıyla bizim kendimize, aile hayatına, çocuklarımıza ve Allah'a ilişkimize ne kadar değer vermişsek, nasıl yatırım yapacağımızı planlamışsak, ona göre bu süreci de yaşamış olduk ya da yaşıyoruz.
FİKRİYAT
Editör: Özge Özkul
Kamera-kurgu: Ahmed Helal