Arama
Bahti mahlasıyla şiirler yazan I. Ahmed Divanı'ndan beyitler
On dördüncü Osmanlı sultanı olarak on dört yaşında tahta çıkan Sultan Ahmed'in saltanatı da on dört yıl sürdü. Osmanlı padişahlarının birçoğu gibi küçük yaşlardan itibaren şiir yazmaya başladı. Şiirlerinde Bahti mahlasını kullandı. Hükümdarlığı zamanında iç ve meselelerin yoğunluğu ve erken yaşta ölümü onun geniş çapta şiirle meşgul olmasına mani oldu. Fakat bunlara rağmen Birinci Ahmed, küçük bir divan tertip etti. Şiirlerinde gündelik hayat da dahil pek çok konuya değinen Sultan'ın dili külfetsiz ve sadeydi. İşte Birinci Ahmed'in Divanı'ndan en güzel beyitler…
"Zaîfim bî-kesim her demde yâ Rab
Ki senden özge Rabb-i müşfikim yok"
Zaif: Zayıf
Kes: Kimse
Dem: An
Özge: Başka
Müşfik: Şefkatli
Rabbim her an zayıf, aciz bir kimseyim, senden başka bana merhamet gösterecek yok.
"Kapındır ehl-i derdin devâsı
Kapından gayrı yerde hâcetim yok"
Ehl-i derd: Sıkıntı, keder, dert ehl,
Gayrı: Başka
Hacet: İstek
Dert ehlinin devası senin kapındır, kapından başka yerde bulunma isteğim yok.
"Müşerref et visâlinle İlâhî
Visâlin gibi lezzet dünyâda yok"
Müşerref: Şerefli
Visal: Kavuşma
Ey Allah'ım! Kavuşmanla bizi şereflendir zira dünyada sana kavuşmak gibi bir lezzet yok.
"Visâl-i Hakk'a kim ki erdi Bahtî
Anın bu fâni mülke cünbüşü yok"
Visal-i Hakk: Allah'a kavuşmak
Cünbüş: Eğlence, zevk
Ey Bahti! Kim Allah'a kavuşursa onun artık bu fani dünyaya karşı bir zevki (meyli) yoktur.
