Arama
Divan edebiyatında derin manaları olan berceste beyitler
Sözlükte "seçkin, güzel, latif" anlamlarına gelen berceste, divan edebiyatında söyleyiş güzelliği olan, derin bir anlam taşıyan dizeler için kullanılan terimdi. Eski toplumumuzun düşünüş, yaşayış ve sanat sevgisini günümüze taşıyan bu beyitler, kültür hafızamızda önemli bir yer edindi. Beğenilip dilden dile dolaşan klasik şiirin bercesteli beyitlerini sizler için derledik.
Dermiş hakîm bilmediğim nesne kalmadı
Dünyâyı bildi kendini bîçâre bilmediRûhi-i Bağdâdî
Her ilmi öğrenmiş, bilmediği şey kalmamış güya ama bütün ilimlerin en önemlisi olan kendini bilmeyi akıl edememiş zavallı!
Hoşça bak zâtına kim zübde-i âlemsin sen
Merdüm-î dîde-i ekvân olan âdemsin senŞeyh Galib
Kendine hoşça bak, âlemin özüsün sen; bütün yaratılmışların göz bebeği olan insansın sen.
Zübde-i âlem: Alemin özü
Merdüm-î dîde-i ekvân: Yaratılmışların göz bebeği
Kabiliyet bî tecelli şâmil-i eşya değil
Her asâ ejdernüma, her el yed-i beyza değilDiyarıbekirli Sait Paşa
Bir nesnede, tecelli etmeden kabiliyet var sayılmaz; her asa ejder yakalayamaz, her el ile de keramet gösterilemez.
Yed-i beyza: Beyaz el anlamına gelen bu tabir, Hz. Musa'nın mucizelerinden kinayedir.
Kâh çıkarım gökyüzüne, seyrederim âlemi
Kâh inerim yeryüzüne, seyreder âlem beni NesimiSeyyid Nesîmî
Bazen, dünyadan elimi eteğimi çeker, dünyanın dışına çekilerek oradan olup bitenleri seyrederim bazen de ben de alçalırım, bu kere de âlem beni seyredip ibret alır.
