Arama
Kırk yılın hatrını mısralarında pişiren şiirler
Yüzyıllar boyunca yaptığı tarihsel yolculuğu sırasında haklı bir üne kavuşan kahvenin de fetvası olduğunu biliyor muydunuz? Kimi için acı kimi için tatlı olan kahvenin dini yönden durumu da merak edilmiş, şeyhülislama kadar çıkılmıştı. İştipli Vâiz Emir Efendi, iki kez şeyhülislamlık yapan Bostanzade Mehmed Efendi'ye bir dilekçe sunarak, şiir ile kahve hakkında fetva istemişti. Sizler için kırk yıllık hatrın şairlerin mısralarındaki halini derledik.
Flütüm ince ve bereketli yüzümle
Her akşam yeni bir dansı çalardı
Yürürken yaylasında en uzun gün
Kahve fallarında fincanlarda
Ve bir sessizliğe ekleyip kendini
Birden barbar sesime dolardı
Ne kadar derin ve titrekse dolardı
Kendisi olan tabancasını dolardı
O sabah mı çıkmıştın, bir gün önce mi
Bir bıçağın ağzında yürür gibiydin
Demirlerin soğukluğu soluk dudaklarında
Gözlerinde karanlığı dar hücrelerin
Seni görür görmez özgürlüğümden utandım
Söyle ne içersin, çay mı kahve mi
Çok değişmişsin birden tanıyamadım.
Eleni'den önce
Daha ben çocuktum daha tütüne daha kahveye alışmamıştım
Sabahları, akşamları bilmiyordum daha
Bir gün bakıyorum akşam ellerimde gözlerimde
Bir gün sabah her yanım.
Bir hoş oldum ele güne karşı
Herkeslerden utandım
Bir yanım insanlı kahve
Dünyalar dolusuydu bir yanım
Ah beyler söylemesi güç
İşim bitince kahvelik olurum
Bana cezveler tutulunca
Bir yanlara çevrilidir başım
Yalnızlığı sevmiyorum
Yalnız kim ola ki
Kendim…
Kendimin kendini sevmiyorum
Kediler hariç…
Kahve ocakçısı olacaktım ben
Tuttum kavlimi
Yazdıklarımsa hep nafile
Hep nişanlı angaje ısloganlı
Can, diyorlar, bir kahve yap şu dümenin ağzına
Kallavi olsun!
Bende yoksa kahve, yemişçiden tedariklenip
Ve cazveyi ateşe sürüp, üstüne yemeni, şekerini
Taşırmadan pişiriyorum
Biliyorum, bilmez miyim bu kahve ocağınnan
Ocağımızı bucağımızı
Isıtamayacağımı!
İşte onun içinde de içim titreyerek
Cezvenizi sürüyorum ateşe