Arama
Klasik şiirin altın çağından beyitler ve anlamları
Osmanlı döneminde İstanbul, 16. yüzyılda tam bir kültür sanat merkezi haline geldi. Bu durum edebiyata da yansıdı ve divan şiiri en parlak çağını bu dönemde yaşadı. Yüzyıllar içerisinde gelişimini devam ettiren klasik edebiyatımız bu çağda kendi özgünlüğüne kavuştu. 16. yüzyılda yaşayan şairler arasında kimler yoktu ki: Zati, Kanuni Sultan Süleyman, Fuzuli, Baki, Selimi, Hayali, Taşlıcalı Yahya Bağdatlı Ruhi... Sizler için klasik şiirin altın çağından beyitler ve anlamlarını derledik.
Deryadan ab istemiş olsam serab olur
Ger altuna yapışsam o saat türab olurZati
O kadar bahtsızım ki denizden bir içimlik su istesem, deniz kuruyup seraba döner; bir altına yapışsam, altın o anda toprak oluverir.
Ab: Su
Türab: Toprak
Ayıttı ol peri bir gün düşüne girüren bir şeb
Sevincimden nice yıllar geçiptir görmedim uykuZati
O periler güzeli, "Günün birinde, bir gece rüyana gireceğim!" diye söz verdi. Bu sözün sevinciyle nice yıllar geçmiyor ki gözüme uyku girmedi!
Ayıttı: Söz verdi
Şeb: Gece
Sûfi mecaz anladı yâre muhabbetim
Âlemde kimse bilmedi gitdi hakikatimEmrî
Sofu, sevgiliye olan aşkımı mecaz anladı. Şu dünyada kimseye hakikatimi anlatamadım gitti vesselam.
Sufi: Sofu
Dost bî-pervâ felek bî-rahm ü devran bî-sükûn
Dert çok hem-dert yok düşman kavî tâli' zebûnFuzulî
Dost pervasız, felek merhametsiz ve zaman durmadan geçiyor; dert çok, dert ortağı yok, düşman güçlü, talih zayıf.
Bî-pervâ: Pervasız
Bî-rahm: Merhametsiz
Kavî: Güçlü
Zebûn: Zayıf
Tâli': Talih
Bende Mecnûn'dan füzûn âşıklık isti'dâdı var
Âşık-ı sâdık benim Mecnûn'un ancak adı varFuzulî
Bende Mecnûn'dan fazla âşıklık kabiliyeti var; asıl sadık âşık benim ama ne yaparsın bir kere Mecnûn'un adı çıkmış.
İsti'dâd: Kabiliyet