Arama
Klasik şiirin altın çağından beyitler ve anlamları
Osmanlı döneminde İstanbul, 16. yüzyılda tam bir kültür sanat merkezi haline geldi. Bu durum edebiyata da yansıdı ve divan şiiri en parlak çağını bu dönemde yaşadı. Yüzyıllar içerisinde gelişimini devam ettiren klasik edebiyatımız bu çağda kendi özgünlüğüne kavuştu. 16. yüzyılda yaşayan şairler arasında kimler yoktu ki: Zati, Kanuni Sultan Süleyman, Fuzuli, Baki, Selimi, Hayali, Taşlıcalı Yahya Bağdatlı Ruhi... Sizler için klasik şiirin altın çağından beyitler ve anlamlarını derledik.
Aşk derdiyle hoşem el çek ilâcımdan tabîb
Kılma dermân kim helâkım zehri dermanımdadırFuzulî
Aşk derdiyle iyiyim tabip bana ilaç vermekten vazgeç; şifa kılma, asıl beni öldürecek olan zehir senin vereceğin o ilaçtır.
Halk içinde muteber bir nesne yok devlet gibi
Olmaya devlet cihanda bir nefes sıhhat gibiMuhibbi (Kanuni Sultan Süleyman)
Halk arasında yöneticilik gibi itibarlı bir şey yok. (Bunca yıldır bütün dünyayı yöneten ben de derim ki) dünyada bir nefes sıhhatten daha güzel bir şey olamaz.
Muteber: İtibarlı
Kadd-i yâre kimisi ar'ar dedi kimisi elif
Cümlenin maksudu bir amma rivayet muhtelifMuhibbi (Kanuni Sultan Süleyman)
Sevgilinin düzgün endamını kimisi serviye benzetti, kimisi elif harfine. Herkesin amacı aynı ama söylemi değişik.
Kadd-i yâr: Sevgilinin düzgün endamı
Ar'ar: Selvi
Eşiğinde senin bin bende vardır
Benim şahım nola bir ben de olsamHayreti
A sultanım, eşiğinde bin bende (kulun) vardır, ne olur ah ben de olsam.
Var fenâ deştin temaşa et açıp ibret gözün
Nice İskender türâb olmuş nice Dârâ yatarRahmi
Ey insan! İbret gözünün açıp yokluk çölüne bir bak hele! Orada nice İskenderlerin toprak olduğunu, nice Daryüslerin uzanıp kımıldamadan yattıklarını göreceksin.
Türâb: Toprak