Arama
Sonbaharı karşılayan hüzünlü şiirler
Pek çok kişi sonbaharın hüzün mevsimi olduğunu düşünürken kimine göre de özlenen ve hatırlanan güzellikler bütünüdür. Edebiyatımızda da sonbahar, muntazam şekilde dizelere işlenmiştir. Mehmet Rauf'a göre Eylül hüzün ve yas ayıydı. Zarif şaire göre "bir ölüm vefalıydı bir de sonbahar..." Cahit Külebi sonbahar geliyor diye serçeyi düşünürdü: "Yuvanı ne yapacaksın?" Dedik ya, artık sonbahardı işte, dalından kopan yaprakların sararan taraflarına işlenirdi tüm duygular.
Sonbahar geliyor serçe
Yuvanı ne yapacaksın?
Ayva çiçek açmadan önce.
Meyvelerin içi geçecek
Rüzgâr başka çeşit esecek
Yağmurlarla ıslanacaksın.
Halbuki ne kadar sıcaksın
Bulut urbalar toprak galoşlar giydim;
Sevdalıydım, deliydim; yapraklı yollar
Geçerek geliyordum sana. İstanbul
Mevsim sonu ihtiyarlıyor; o sarı
Kuş ötüyordu bir yerde, hiçbir yerde
Sofada minderde oturuyorduk;
Eski güneşe doğru oturuyorduk;
Bizdik pencerede, bizdik gelen geçen ;
Bizdik akşamla çıtırdayan ve susan
Susmak rüzgâr çığlığı gibiydi bende;
Konuştukça bir yaprak dökümü sende.
Ekseri sonbahar gecelerinde
Sızarken camlardan ince bir yağmur,
Düşünürüz, her şey yerli yerinde
Ama gözlerimiz niçin doludur?
Bazen ellerinde gümüş bir tasla
Ümitler yaklaşır bize, bin nazla,
"Kapa gözlerini, deri uyu hazla!…"
Sızarken camlardan ince bir yağmur.
çağın
küçük
bulanığı
…ah şu yalnızlık
kemik gibi
ne yana dönsen batar..
güzel günler çabuk geçer
içimiz bir hoşça kal ülkesi
bir ölüm vefalı,
bir de sonbahar…
