Arama
Hindistan’da İslamiyet nasıl engellenmeye çalışıldı?
Köklü bir tarihî geçmişi olan, yaklaşık bin farklı lehçenin konuşulduğu ve yüzlerce dinî inancın yaşandığı Hindistan'da, İslamiyet Hinduizm'den sonra ikinci en büyük din. Ülke, Müslüman azınlıklar hususunda farklı bir tecrübeye sahiptir. Yaklaşık 70 yıl geçmesine rağmen Hindistan'da kalmayı tercih eden Müslümanlar, bugün hâlâ hayatın her alanında haksızlıklara uğruyor. Kültürel kimliklerine yönelik tehditlere karşı mücadele eden Hindistan Müslümanlarına Tac Mahal Türbesi'nde vakit namazların kılınması da yasaklandı.
1600'lü yıllarda başlayan İngiliz nüfuzu, Hindistan'a 1857 yılında bütünüyle hâkim oldu. İngiliz sömürgesi haline gelen topraklar Hristiyanlaştırılmaya, İslamiyet de toplumsal hayatta saf dışı bırakılmaya çalışıldı. Müslümanların mal varlıklarına el konuldu, işçi ve memur olarak çalışanlar işlerinden uzaklaştırıldı ve Müslüman toplum büyük bir ekonomik kriz içine itildi.
Ayrıca İslami eğitim veren okullar kapatılarak Müslümanların eğitim hakları da gasp edildi. Müslümanların siyasal gücünün çöküşü ile birlikte, bölgenin sosyal dokusunu oluşturan yapılar arasındaki denge de bozuldu. Özellikle İngiliz sömürge döneminde toplumun karşıt unsurları birbirine düşman hale getirildi. Böyle bir ortam içinde Müslümanlar, bağımsızlık öncesi İngiliz yönetiminin kendileri üzerindeki emellerine ve zulümlerine karşı koymak için Tarikat-i Muhammed Hareketi (Syed Ahmed Barelwi), Faraizi Hareketi, Deoband Hareketi, Tebliğ Hareketi (Maulana İlyas), Aligarh Hareketi (Syed Ahmad Khan) ve Tulu-i İslam,Camaat-i İslami, Camiatu'l-Ulema ve Ahrar-i İslam gibi İslami hareketler etrafında toplanmaya başladı.
Hindistan Müslümanlarının bu dönemdeki en ayırt edici özelliği ise, Osmanlı hilafetine bağlılıkları olmuştur. Hatta Kurtuluş Savaşı sırasında kendi içinde bulundukları sıkıntılara ve zorluklara rağmen aralarında yardım toplayıp Anadolu'ya göndermişlerdir.
İngiliz sömürge döneminde Hindistan'da ayrımcılığa maruz kalan Müslümanlar, 2. Dünya Savaşı'nın ardından ekonomik olarak zayıflayan İngiltere'ye karşı ülke çapında bir ayaklanma başlattı. 14 Ağustos 1947'de Muhammed Ali Cinnah'ın önderliğinde Pakistan İslam Cumhuriyeti'nin kurulduğu ilan edildi. Hindistan'ın batı yakasındaki altı eyalet bu yeni ülkeye bırakılırken nüfusunun çoğunluğunu Müslümanların oluşturduğu verimli topraklara ve stratejik bir konuma sahip olan Keşmir bölgesinin akıbeti, adeta bir kör düğüm halini aldı. İngiliz-Hindu işbirliği sonucu çizilen yeni sınırlara göre Müslümanların çoğunlukta olduğu Keşmir bölgesi Hindistan'a veriliyordu.
1948'de iki ülke arasında çıkan çatışmalar sonucunda Pakistan bugün Azad Keşmir olarak bilinen bölgede kontrolü sağlamış olsa da diğer kısım Hindistan'ın yönetimi altında kaldı. Bugün hâlâ iki ülke arasında ciddi bir sorun olan Keşmir meselesi, bu gerilimden istifade etmeye çalışanların desteği ile ülkedeki diğer Müslümanların da üzerinde bir baskı faktörü olarak kullanılmaktadır.