Arama
Cennete kapı açan yemin: Rıdvan biatı
Mekke'nin fethinden iki yıl önce, umre için yola çıkan Peygamber Efendimiz (sav) ve sahabelerin şehre girmesi engellendi. Müslümanların orada bulunma amacını anlatması için elçi olarak gönderilen Hz. Osman'ın öldürüldüğüne dair söylentiler çıkması üzerine, Allah Resulü (sav) yanındakilerden her ne olursa olsun savaştan kaçmayacaklarına dair biat etmelerini istedi. Müslümanların verdiği bu söz, yeryüzünün en hayırlıları olarak anılmalarını ve cennetle müjdelenmelerini sağlayacaktı.
◾ Bütün Müslümanlar "Allah Resul'ünün gönlünde ne muradı varsa, onun üzerine biat ediyorum." diyerek yeminlerini dile getirdiler.
◾ "Semure" adı verilen bir çeşit çöl ağacının altında ashabından, bir rivayete göre "ölüm üzerine" (Buhârî, "Meġāzî", 35), bir başka rivayete göre ise "savaştan kaçmamak üzere" (Buhârî, "Cihâd", 110; Müslim, "İmâre", 67) söz aldı.
Müslümanlar "Rıdvan Ağacı" denilecek yerde Peygamber Efendimizin (sav) ellerini tutarak biat ettiler.
◾ İbn Ömer bu durumu şöyle anlattı: "Bende babamla beraber çıktım. O da insanları biate çağırıyordu. Bana git Allah Resulü'ne insanlara duyurduğumuzu haber ver" diyerek beni Hz. Peygamber'e gönderdi. Geldiğimde insanlar semüre ağacının altında -ki o yeşil bir ağaçtır- Hz. Peygamber'e (sav) biat ediyordu. Ben de biat ettim. Sonra babamın yanına gidip Hz. Peygamber'in (sav) yanına dönmesini söyledim. Döndüğümüzde insanlar bey'at için akın akın geliyorlardı. Babam, Hz. Peygamber'in (sav) elinin tuttu ve ona biat etti. Hz. Peygamber (sav), kendisine ilk bey'at eden Sinan b. Ebi Sinan'a "Ne için biat ediyorsun?" diye sorunca o "Ya Resulallah (sav) senin gönlünde ne varsa onun için biat ediyorum" dedi. Diğer sahabe de bu şekilde biat etti. Ancak sahabeden bazıları Hz. Peygamber'e (sav), ne olursa olsun kaçmayacaklarına, bazıları her türlü sakıntıya sabredeceklerine, bazıları ise ölümüne kadar Peygamber Efendimizle (sav) beraber olacaklarına dair biat ediyordu."
◾ Hz. Ömer, Müslümanların bu biatları sırasında Allah Resulü'nün (sav) elini tutarak destek oldu. En sonunda Peygamber Efendimizin (sav) kendi sağ elini, Hz. Osman'ın eli kabul etti ve sol eliyle "Bu da Osman'ın biatidir!" diyerek onun yerine biat yaptı.
◾ Hz. Osman, Mekke'den dönünce aynı yerde Hz. Peygamber'e (sav) biat etti. Kendisine Kabe'yi tavaf ettiğini söyleyenlere "Vallahi! Mekke'de bir yıl kalsaydım ve Resûlullah da (sav) Hudeybiye'de otursaydı, o, Kâbe'yi tavaf etmedikçe, ben yine tek başıma onu tavaf etmezdim." dedi. Hz. Peygamber onun bu hassasiyetini memnuniyetle karşıladı.
Hudeybiye Antlaşması nedir? Hudeybiye Antlaşması'nın maddeleri…
◾ Sahabelerin, Peygamberimize ve İslam'a olan bağlılığı, ölümü göze almaları, Mekke üzerinde büyük etki yarattı. Üç gün hapsedilen Hz. Osman'la beraber bazı Müslümanları serbest bıraktılar ve antlaşma yapmaya mecbur kaldılar.
◾ Peygamber Efendimiz (sav) antlaşmayı yaptıktan sonra Müslümanlar ile Medine'ye geri dönerken Fetih suresi nazil oldu. Bu surede Bey'atürrıdvân yani Rıdvan Biatı'ndan bahsedilir.
"Ey Muhammed! Şüphesiz ki sana biat edenler ancak Allah'a biat etmiş olurlar; Allah'ın eli onların elleri üstündedir..." (Fetih Suresi, 10. ayet)
"Ey Muhammed! Andolsun ki Allah seninle ağaç altında biat ederlerken müminlerden râzı olmuştur..." (Fetih Suresi, 18. ayet)
◾Ashabın bu biati, yüce Allah'ın rızasını kazanmalarına vesile oldu. Bundan dolayı bu verilen söze "Bey'atü'r-rıdvân" (râzı olma biatı) veya "Bey'atü'ş-şecere" (ağaç altındaki biat); biat eden sahabelere "Ashâbü'ş-şecere" (ağaç altında Hz. Peygamber'e biat edenler); gölgesinde bu biatın yapıldığı ağaca da "Şeceretü'r-rıdvân" denilmiştir.
◾ Yemin edenleri cennetle müjdeleyen Peygamber Efendimiz şöyle buyurdu: "Ağaç altında bana biat edenlerden hiçbirisi cehenneme girmeyecektir" (Tirmizî, "Menâḳıb", 57, 58; Müsned, III, 350) Ashâbü'ş-şecerenin yeryüzünün en hayırlıları olduğunu belirtti.