Arama
Güzel kulluk: Tevekkül
Kulluğun en güzel mertebelerinden olan tevekkül, müminin hür iradesi ile işini Allah Teala'ya bırakması, havale etmesidir. Teslimiyetin en müstesna simgelerinden olan tevekkül kulun acziyetini fark etmesi ve tüm benliği ile yaratıcısına bağlanması açısından önemlidir. Tevekkülün duası olmadığı gibi bir zamanı da yoktur. Kul her işini Allah'a (CC) bırakarak tevekkül edebilir.
Hz. Câbir (RA) anlatıyor:
"Resulullah (SAV) cüzzamlı bir kimsenin elinden tuttu ve kendisiyle birlikte elini tabağa koydu, sonra da: "Allah'a (CC) güvenerek ve O'na tevekkül ederek ye!" buyurdu."
(Ebu Davud, Tıbb 24 / Tirmizi, Et'ime 19 / İbnu Mâce, Tıbb 44)
İbnu Mes'ûd (RA) anlatıyor:
"Resulullah (SAV) buyurdular ki:
"Uğursuzluk çıkarmak şirktir, uğursuzluk çıkarmak şirktir, uğursuzluk çıkarmak şirktir. (İhtiyarsız kalbine uğursuzluk vehmi gelip içinde bazı şeylere karşı nefret duyan) hâriç bizden kimsede bu yoktur. Lakin Allah (CC) onu tevekkülle giderir."
(Tirmizi, Siyer 47)
Hz. Ömer (RA) anlatıyor:
"Resulullah (SAV) buyurdular ki: "Siz Allah'a (CC) hakkıyla tevekkül edebilseydiniz, sizleri de, kuşları rızıklandırdığı gibi rızıklandırırdı: Sabahleyin aç çıkar, akşama tok dönerdiniz."
(Tirmizi, Zühd 33)
Hz. Enes (RA) anlatıyor:
"Bir adam Resulullah'a (SAV) gelerek: "Hayvanımı bağlayarak mı yoksa serbest bırakarak mı Allah'a (CC) tevekkül edeyim?" diye sormuştu. Ona: "Bağla ve tevekkül et!" buyurdu."
(Tirmizi, Kıyamet 61)