Arama
Hüzün yılı nedir? Hüzün yılında yaşanan olaylar...
Müslümanlar, müşriklerin boykotundan selametle çıksa da onların bu sevinci uzun sürmedi. Risaletin onuncu yılında Peygamber Efendimizi himaye edip destekleyen iki yakını vefat etti. Allah Resulü o kadar üzülmüştü ki bu seneye hüzün yılı adı verildi. Peki, hüzün yılında yaşanan olaylar nelerdir? Peygamber Efendimiz hüzün yılında kimleri kaybetmiştir?
📌 Peygamber Efendimiz, müşriklerin Kâbe'ye astıkları ahidnamenin ağaç kurtları tarafından yendiğini haber verdi.
➡ Ebu Talib "Gidin, bakın. Eğer yeğenimin sözü doğru çıkmazsa her istediğinize razıyım. Ama doğru ise sizin de bu zulme son vermeniz gerekir." dedi.
➡ Ahidnameye baktıklarında gerçekten de kurtlar tarafından yendiğini gördüler. Böylece Müslümanlar bu sıkıntılı günlerden kurtuldular.
➡ Ebu Talib, Müslüman olmasa da Peygamber Efendimizi çok sever, her türlü fedakârlıklara katlanarak onu müşriklerin zulmünden korurdu. Ölürken bile Haşimoğullarına "O'na bağlı kalmalarını, uğrunda her fedakârlığı yapmalarını, sözünden çıkmamalarını" vasiyet etti.
➡ Müslümanlara uygulanan boykotun kalkmasından birkaç ay sonra Ebu Talib vefat etti. Öldüğünde 80 yaşındaydı.
📌Hz. Hatice, Ebu Talib'in ölümünden çok kısa bir süre sonra vefat etti. Amcasından sonra sadık ve vefakar eşini de kaybetmesi Allah Resulü'nü derinden üzdü.
➡ Hz. Peygamber (sav) risaletin ilk yıllarında onun destek ve sözleriyle teselli buldu. Peygamberimize "Bugüne kadar hiç yalan söylemedin. Yüce Allah'a benim inancım odur ki, seni yalnız bırakmayacaktır. Çünkü sen yetimlerin, fakirlerin yanında yer alırsın, akrabanı gözetirsin. Senin Allah'ın Resulü olduğuna şehadet ederim" diyerek ilk inanan kişi oldu. Resulullah'a (sav) maddi ve manevi olarak destekte bulundu.
➡Hz. Hatice, Kureyş'in en zenginlerindendi. Her zaman Hz. Peygamber'e canı gönülden destek verdi ve bütün varlığını Allah yolunda harcadı.
➡ Nitekim, bir defasında Cebrail aleyhisselam Resûlullah'a gelerek Hatice'ye hem Cenâb-ı Hakk'ın hem de kendisinin selâmını söylemesini ve ona içinde hiçbir gürültünün, çalışıp yorulmanın bulunmadığı oyulmuş inciden yapılma bir köşkün verileceğini müjdelemesini bildirdi.
"Yâ Resûlallah! İşte şu uzaktan sana doğru gelen Hatice'dir. Yanında içinde yemek bulunan bir kab var. Yanına geldiği zaman, ona Rabbinden ve benden selâm söyle! Cennette inciden yapılmış bir sarayın kendisine verileceğini müjdele ki, onun içinde ne gürültü patırtı vardır, ne de çalışmak çabalamak." (x) (Müslim, Fezâilü's-Sahabe, 71)
➡ Resulullah Hz. Hatice için "Kendi zamanındaki kadınların hayırlısı İmrân'ın kızı Meryem'di. Bu ümmetin kadınlarının hayırlısı da Hatice'dir." (x) ( Müslim, 69; Tirmizi, 62) buyurdu.
📌Ebu Talib hayattayken Mekkeli müşrikler, genellikle O'na sözlü olarak saldırıyor, çok fazla fiziksel saldırıda bulunamıyorlardı. Eğer buna cüret ederlerse Haşimoğulları tarafından karşılık veriliyordu. Nitekim bir gün avdan dönen Hz. Hamza, Ebu Cehil'in Allah'ın Resulüne (sav) hakaret edip, eziyet ettiğini duyduğunda, yayıyla bu azılı müşriğin yüzüne vurdu ve orada İslam dinine girdiğini Kureyş'in ileri gelenlerinin yüzlerine haykırdı.
➡Ebu Talip ölünce Kureyş müşriklerinden biri, Resulullah'a gelerek üzerine toprak attı. Resulullah (sav) evine döndü. Kızlarından biri geldi. Ağlayarak yüzündeki toprakları silmeye başladı. Hz. Peygamber (sav) bunu görünce, şöyle dedi: "Yavrucuğum, ağlama! Allah mutlaka babanı koruyacaktır." (x) (İbn Hişâm, II, 65)
➡ Bu hadiseler üzerine Hz. Peygamber (sav) "Kureyş, Ebu Talib'in ölümüne kadar bana hoşlanmadığım hiçbir şey yapmadı. Onun ölümünden sonra bu hareketlere başladılar." buyurdu. (x) (İbn Hişâm, II, 65; İbn Sa'd, I, 164)
📌Bir gün Allah'ın Resulü Kâbe'de namaz kılıyordu. O sırada Ebu Cehil ayağa kalkarak şöyle dedi: "Hanginiz bir hayvan işkembesi getirecek, onu Muhammed'in üzerine dökecek."
➡ Kureyşlilerin en zalimlerinden biri olan Ukbe bin Ebu Muayt bu kötü iş için görevlendirildi. Gidip işkembeyi getirdi. Peygamberimiz secdedeyken omuzlarına koydu. Allah'ın Resulü (sav) secdeden kalkamıyordu. Bir süre öyle kaldıktan sonra bu olayı haber alan kızı Fâtıma (ra) gelip üzerini temizledi. Peygamberimiz (sav) namazını bitirdikten sonra oradan ayrıldı.
(x) 🔎 Fikriyat e-kitap uygulamasından Peygamber Efendimizin hayatını okumak için tıklayın
📌 Müşriklerin yaptıkları zulümler dayanılmaz noktaya varınca Allah Resulü, davetini başka bir şehirde yapmaya ve Kureyşli müşriklere karşı yardım istemeye karar verdi. Tâif'te yaşayan Sakiflilerin İslam'a gireceğini veya kendisine yardımcı olacağını umuyordu.
➡ Hz. Peygamber, İslam'ı tebliğ etmek için Taif'e gittiği zaman, orada bulunan kişiler, Allah'ın dinine girmeyi reddettiği gibi köle ve çocuklarına Efendimizi taşlatmıştı.
➡ Allah Resulü'nün mübarek ayakları kanlar içinde kalmış, ayakkabıları kanla dolmuştu. O'nu atılan taşlardan korumaya çalışan Hz. Zeyd de yaralanmıştı. O, Peygamber Efendimize atılan taşlara kendi vücudunu siper etmişti.
➡ Âlemlere rahmet olarak gönderilen Peygamber Efendimiz, Taiflilerin saldırısından kurtulduktan sonra, ellerini kaldırıp şöyle dua etmişti: "Allâh'ım! Kuvvetimin zaafa uğradığını, çaresizliğimi, halk nazarında hor ve hakir görülmemi Sana arz ediyorum. Ey merhametlilerin en merhametlisi! Eğer bana karşı gazaplı değilsen, çektiğim mihnet ve belâlara aldırmam! İlâhî! Sen kavmime hidayet ver; onlar bilmiyorlar. İlâhî! Sen razı oluncaya kadar işte affını diliyorum... Ya Rabbi! Gerçekte benim üzerime çöken bu musibet ve eziyet, şayet senin bana karşı bir gazap ve öfkenden ileri gelmiyorsa, ben buna aldırış etmem ve gönülden tahammül ederim. "