Arama
Peygamberimizin döneminde gerçekleştirilen eğitim faaliyetleri
Peygamber Efendimiz ve müminler, Allah'a iman etmeleri ve İslam dinini kabul etmeleri nedeniyle Mekke'deki müşriklerden pek çok zulüm gördüler. Bu eziyetlerin dozu gün geçtikçe daha da arttı. Hicret, İslam tarihinin en önemli dönüm noktası oldu ve Medine'de İslam dininin güçlenmesini, daha geniş kitlelere yayılmasını sağlayacak faaliyetler özgürce gerçekleştirildi. Bu faaliyetlerden biri de eğitimdi. İslam'ın doğru anlatılması, yeni nüzul olan ayetlerin tebliği ve dini emirlerin ashaba aktarılması bakımından Medine'de pek çok ilim meclisi kuruldu.
Medine'de Hz. Ebû Bekir, Hz. Ömer, Zeyd bin Sâbit, Hz. Osman, Hz. Ali, Hz. Âişe, Abdullah bin Ömer, Abdullah bin Abbas gibi fakih sahâbîler, tâbiîn döneminin birinci nesil fakihleri ve bunlar arasında ayrı bir konuma sahip bulunan fukahâ-yi seb'a Kur'an ve hadis bilgisinin, fıkhî görüş ve usullerinin Nâfi', İbn Şihâb ez-Zührî, Ebü'z-Zinâd, Rebîatürre'y, Yahyâ bin Saîd el-Ensârî gibi bir sonraki nesilden Medineli fakihlere aktarılmasının yanı sıra Medine fıkıh ekolünün oluşmasında da önemli katkıları olmuştur.
Medine halkının uygulamalarına ve teşrîî bir konudaki ittifakına Mâlikî mezhebi başta olmak üzere bütün Sünnî fıkıh mezheplerince önem verilmiştir.
Siyer ve megazîye dair bilgilerle hadisleri bir araya toplayan ve İslam tarih yazıcılığında iki önemli ekolden biri olan Medine tarih ekolü âlimleri, bu çalışmalar sonunda elde ettikleri malzemeyi kronolojik ve coğrafî mekân içine yerleştiren sistematik eserler yazmaya başladılar.
Bunlar arasında sahabeden Abdullah bin Abbas, Abdullah bin Amr bin Âs ve Berâ bin Âzib; tâbiînden Ebân bin Osman, Hz. Ali'nin torunu İmam Zeynelâbidîn Ali bin Hüseyin; ensardan Sa'd bin Ubâde'nin torunu Şürahbîl bin Saîd, Âsım bin Ömer bin Katâde, Abdullah bin Ebû Bekir bin Muhammed sayılabilir.