Arama
Yunus Emre Divanı'ndan seçmeler
Zamanın sesi Yunus Emre, maddeyi mana ile gördü, sözü aşkla söyledi. O, düşüncelerini şiirle ifade ederken sade fakat derindi. Allah ve insan sevgisini, dostluğu, kardeşliği, merhamet ve yardımlaşmayı öğütleyen şiirleri, yüzyılları aşarak günümüze kadar ulaştı. İşte Tapduk Emre'nin dergahında yetişen Yunus Emre'nin Divanı'ndan seçkiler...
Ben yürürüm yana yana
Aşk boyadı beni kana
Ne akilem ne divane
Gel gör beni aşk neyledi
Gah eserim yeller gibi
Gah tozarım yollar gibi
Gah akarım seller gibi
Gel gör beni aşk neyledi
***
Mecnun oluban yürürüm
O yari düşte görürüm
Uyanıp melül olurum
Gel gör beni aşk neyledi
Miskin Yunus biçareyim
Baştan ayağa yareyim
Dost elinde avareyim
Gel gör beni aşk neyledi
Gelin bir nazar eylen,
N'oldu cihan içinde?
Niceler toprak oldu,
Bu az zaman içinde.
O taze güller soldu,
Bülbüller ötmez oldu.
Ata, ana zâr oldu,
Kaldı zindan içinde.
Canları oda yandı,
Kuzuların kurt aldı.
Ardınca baka kaldı,
Zâr-ü figan içinde.
**
Yunus söyle sözünü,
Yavı kıl kend'özünü.
Ağardı gör yüzünü,
Koma firak içinde.
Arayı arayı bulsam izini
İzinin tozuna sürsem yüzümü
Hakk nasip eylese görsem yüzünü
Ey sevdiğim gönül arzular seni
Yitirdim o dostu bilmem ne yanda
Sevgisi gönülde muhabbet canda
Yarın mahşer günü ulu divanda
Ey sevdiğim gönül arzular seni
Yunus senin methin eder dillerde
Sevilirsin bütün bu gönüllerde
Ağlayı ağlayı gurbet ellerde
Ey sevdiğim gönül arzular seni
Hak cihana doludur
Kimseler Hakk'ı bilmez
Onu sen senden iste
O senden ayrı olmaz
Dünyaya inanırsın
Rızka benimdir dersin
Niçin yalan söylersin
Çün sen dediğin olmaz
Ahret yavlak ıraktır
Doğruluk gey yaragtır
Ayrılık sarp firaktır
Hiç varan geri gelmez
***
Yunus sözün anlarsan
Ma'nisini dinlersen
Sana bir amel gerek
Bunda kimesne kalmaz
Ey dervişler, ey kardaşlar, ne acep derdim var benim.
Mecnun olmus der görenler, ne acep derdim var benim.
Dervis olan ar eylemez, âşık olan zâr eylemez.
Hekimler timar eylemez, ne acep derdim var benim.
Deryanın mevci cağladı, Hasret yüreğim dağladı.
Halim görenler ağladı, ne acep derdim var benim.
Derdine düştüm Mevlâ'nın, avarasıyım sevdanın.
Mevci yenilmez deryanın, ne acep derdim var benim.
Âşık Yunus düştün gine, düştün hemen aşk derdine.
Girdin hakikat yurduna, ne acep derdim var benim.