Arama
En geniş sanatsal faaliyet: Bienal
En geniş sanatsal faaliyetlerden biri olan bienaller, 19. asırdan günümüze kadar varlıklarını sürdürmekte. Çağdaş sanatların sergilendiği uluslararası bienaller arasında İstanbul Bienali de oldukça önem arz ediyor. Kentler, bienaller aracılığıyla kültürel kodlarını görkemli bir biçimde dünyaya sunuyor. Peki, bienal nedir? Bienal 2019'da hangi sergi çok rağbet görmüştür?
İlki 1987 yılında düzenlenen İstanbul Bienali, konunun uzmanlarınca dünyanın organizasyon açısından en büyük ilk on beş bienali arasında gösterilmektedir. İstanbul Bienali, İstanbul Kültür ve Sanat Vakfı tarafından iki yılda bir düzenlenir. Türkiye sınırları içerisinde düzenlenen en geniş çaplı sergi olma özelliğini taşıyan İstanbul Bienali, birçok sanatçının uluslararası sergilere davet edilmesinde ve uluslararası arenada tanınmasında etkin bir rol oynamaktadır. Sanatçılar için oynadığı bu rolün dışında etkinlik boyunca düzenlenen panel, atölye çalışmaları ve konferanslar sayesinde de eğitici bir rol üstlenir.
İstanbul Bienali'nin amacı farklı kültürlerden sanatçı ve sanat izleyicileri arasında iletişim kurmanın yanı sıra şehrin değişen dünya üzerindeki konumunun tekrar değerlendirilmesidir. İstanbul Bienali gerek tarihi gerek düzenlendiği yerin konumuyla uluslararası çağdaş sanat bienalleri arasında zamanla önemli bir yere sahip olmuştur.
Gerçekleşen Bienaller
1. Uluslararası İstanbul Çağdaş Sanat Sergileri (1987)
2. Uluslararası İstanbul Bienali (1989): Geleneksel Mekanlarda Çağdaş Sanat, genel koordinatör: Beral Madra
3. Uluslararası İstanbul Bienali (1992): Kültürel Farklılıklar, yönetmen: Vasıf Kortun
4. Uluslararası İstanbul Bienali (1995): ORIENT / ATION, küratör: Réne Block
5. Uluslararası İstanbul Bienali (1997): Yaşam, Güzellik, Çeviriler/Aktarımlar Ve Diğer Güçlükler Üstüne, küratör: Rosa Martinez
6. Uluslararası İstanbul Bienali (1999): Tutku ve Dalga, küratör: Paolo Colombo
7. Uluslararası İstanbul Bienali (2001): Egokaç, küratör: Yuko Hasegawa
8. Uluslararası İstanbul Bienali (2003): Şiirsel Adalet, küratör: Dan Cameron
9. Uluslararası İstanbul Bienali (2005): İstanbul, küratörler: Vasıf Kortun, Charles Esche
10. Uluslararası İstanbul Bienali (2007): İmkânsız Değil, Üstelik Gerekli: Küresel Savaş Çağında İyimserlik, küratör: Hou Hanru
11. Uluslararası İstanbul Bienali (2009): İnsan Neyle Yaşar?, küratörler: Ivet Ćurlin, Ana Dević, Nataša Ilić ve Sabina Sabolović
12. İstanbul Bienali (2011): İsimsiz (Untitled), küratörler: Adriano Pedrosa, Jens Hoffmann
13. İstanbul Bienali (2013): Anne, ben barbar mıyım?, küratör: Fulya Erdemci
14. İstanbul Bienali (2015): Tuzlu Su: Düşünce Biçimleri Üzerine Bir Teori, küratör: Carolyn Christov-Bakargiev
15. İstanbul Bienali (2017): İyi bir komşu, küratörler: Elmgreen & Dragset
16. İstanbul Bienali (2019): Yedinci Kıta, küratör: Nicolas Bourriaud
Özellikle 16. İstanbul Bienali kapsamında, Ömer M. Koç koleksiyonundan seçki niteliğindeki 'İçimdeki Çocuk' sergisi Osmanlı İmparatorluğu son döneminin önemli yapılarından biri olan Nakkaştepe'deki Abdülmecid Efendi Köşkü'nde yoğun ilgiyle karşılanmıştır.
