Arama
Osmanlıca dersleri
Arap alfabesine birkaç harf ilave edilerek oluşturulduğu için "Osmanlı alfabesi" de dediğimiz alfabeyi Türkler bin yıla yakın bir süre kullanarak onu medeniyet dili haline getirdi. Türkler bu alfabeyle yaklaşık 45 bin eser, koca bir divan edebiyatı oluşturdu. Günümüzde artık kullanmasak da hayatımızın her alanında bu medeniyet dilinin izlerini görüyoruz. Kütüphanelerdeki bu hazineler, örümceklerin yuva yaptığı raflarda kapanıp kalmaması için siz Fikriyat okurlarına Osmanlıca derslerini başlatıyoruz. Bu dersimizde alfabenin özellikleri,Osmanlıca nasıl okunur sizlerle buluşturuyoruz.
Sad (ص): Dişlerin sıkılıp, dilin damağa iyice yaklaştırılmasıyla çıkartılan, dolgun, tok bir sestir. Harfin alfabedeki karşılığı ise 's' dir.
Dat (ض): Dilin sağ veya sol azı dişlerine hafifçe değerken çıkarılan "d" sesidir. Bu seste "d" ile "z" arası bir ses çıkar. Bu harfi tam olarak çıkaramayan kişi "d" sesiyle veya "z" çıkarabilir. Harfin alfabedeki karşılığı ise 'd' dir.
Tı (ط): Bu ses çıkartılırken dilin üst yüzü damağa yapıştırılıp kaldırılır. Dolgun bir te sesidir. Harfin alfabedeki karşılığı ise 't' dir.
Zı (ظ): Ze sesi dilin üst yüzünün damağa yapıştırılması, dilin ucunun üst dişlerin iç kesimine iyice yaklaştırılması ve soluk verilmesiyle elde edilir. Vızıltılı bir sestir. Harfin alfabedeki karşılığı ise 'z' dir.
