Arama
Sanat tarihinin en büyük hırsızlığı
Leonardo da Vinci'nin ünlü eseri Mona Lisa, Louvre Müzesi'nden çalındığında takvimler 20 Ağustos 1911'i gösteriyordu. Tablonun çalınmasıyla ilgili gözaltına alınan isimlerden biri de ünlü ressam Pablo Picasso'ydu. Peki, Picasso, Mona Lisa tablosunu gerçekten çalmış mıydı? Çaldıysa neden hapse atılmadı? Eğer iddialar doğru değilse adı neden davaya karıştı? Sizler için, sanat tarihinin en trajik hikayelerinden birini derledik.
Tablo, İtalyanca "gioconda" kelimesinin önerdiği mutluluk düşüncesinin görsel bir temsilidir. Leonardo bu mutluluğu portrenin ana motifi haline getirdi. İşi bu kadar ideal yapan kavram budur. Mona Lisa'nın gerçek boyutunun 77 cm x 53 cm olduğunu biliyor muydunuz?
Mona Lisa: Picture and the Myth adlı kitabına Roy McMullen şu cümlelerle başlar: "Mona Lisa, kesinlikle, görsel sanatların kırk bin yıllık tarihi içinde en ünlü eserdir. Dünyanın neresinden olursanız olun, onu görür görmez tanırsınız. Milo Venüs'ünü ve Sistine Çapel'i yerel bir mucizeye dönüştürür ve kartpostal olarak en çok satanlar arasındadır ve çözülemeyen uluslararası cinayetler kadar kendine dedektif çeker. Üstelik bu tablo çok uzun zamandan beri meşhurdur. Floransa'da Leonardo'nun atölyesinde henüz bitmemişken, taklitlerine ilham olmuştur."
Haberler duyulduğunda, Fransız gazeteciler hırsız hakkında birçok iddialar ortaya attılar. Bir gazete, Amerikalı bir koleksiyoncunun resmi çaldığını ve birebir kopyasını yaparak geri koyacağını duyurdu. Bu koleksiyoncu orijinalini saklayacaktı. Bir başka gazete, Louvre'dan nasıl kolay çalınacağını göstermek maksadıyla hadisenin tamamiyle aldatmaca olduğunu yazdı.
Mona Lisa , yarım uzunluktaki bir portre içinde bakıcıya çok yakın odaklanan en eski İtalyan portresidir. Resim, kollarına ve ellerine çerçeveye değmeden el koyması için boyutlarında yeterince cömerttir.
Portre, yuvarlak bir heykel hacminin doluluk derecesine sahip olduğu yüksek derecede yapılandırılmış mekanda gerçekçi bir ölçeğe boyanmıştır.
Bu yeni sanatsal formülün mükemmelliği, 16. yüzyılın başlarındaki Floransa ve Lombard sanatı üzerindeki etkisini hemen açıklıyor.
Bir yapıta karşı bir figürün üç çeyrek görünümü, mimarlık ortamı ve ön plana katılan eller gibi işin bu yönleri, 15. yüzyılın ikinci yarısının Flaman portresinde, özellikle de Hans'ın eserlerinde zaten mevcuttu.
Bununla birlikte, mekansal tutarlılık, atmosferik illüzyonizm, anıtsallık ve işin saf dengeleri yeniydi. Aslında, daha önceki portrelerinin hiçbiri böyle göstermediği için, bu yönler de Leonardo'nun çalışması için yeniydi.