Arama
Stockholm Sendromu: Rehine krizlerinde psikolojik bir fenomen
"Stockholm Sendromu," adını 1973 yılında Stockholm'da yaşanan bir banka soygunu ve ardından gelişen rehine krizinden almıştır. Bu sendrom, rehinelerin veya tutsakların, kendilerini alıkoyan kişilere karşı garip bir bağ geliştirmesi durumunu ifade eder. Stockholm Sendromu'nun ortaya çıkışını ve tarihini inceledikten sonra, bu fenomenin ne olduğunu, hangi belirtileri gösterdiğini ve neden meydana geldiğini anlamaya çalışacağız.
Editör Yorumu
🔵 Stockholm Sendromu, mağdurların cellatlarına karşı geliştirdiği duygusal bağ ile açıklansa da bu ilişki aslında tek yönlü değildir. Mağdur, hayatta kalma içgüdüsüyle yakından ilişkili bir savunma mekanizması geliştirir. Hayatta kalma içgüdüsü, insanın yaratılışsal olarak en temel dürtülerinden biridir, bu nedenle kurban, bu içgüdünün gerektirdiği iş birliğine razı olur. Esir alan kişiyle olan ilişkisinde, onunla duygusal bir bağ kurarak hayatta kalabileceğine inanır. Bu bağ aynı zamanda, rehin alan kişinin de rehin aldığı kişiyle duygusal bir bağ kurmasına neden olabilir, zira her konuda uyumlu olan bir rehineye doğrudan zarar vermek pek olası olmayacaktır. Pragmatist bakış açısıyla düşünüldüğünde, Stockholm Sendromu, mağdurun travmayı atlatma yeteneğini artıran olumlu duygular geliştirmesini sağlar. Bu durumda, birey o kadar travmatik bir deneyim yaşar ki, içinde bulunduğu yoğun stresi azaltmanın tek yolu, esir tutanla kurduğu olumlu ilişkidir.
Stokholm Sendromu'nun ortaya çıkışı olarak bilinen tarihi banka soygunundaki soyguncu Jan-Erik Olsson, bu tuhaf ilişki durumunu bir röportajında şu şekilde ifade eder:
"Rehinelerin hatasıydı. Onlara söylediğim her şeyi yaptılar.
Eğer onlar böyle davranmasaydı şimdi burada olmayabilirdim.
Neden hiçbiri bana saldırmadı? Öldürmeyi zorlaştırdılar.
O pislik içinde keçiler gibi her gün birlikte yaşamamızı sağladılar.
Birbirimizi tanımaktan başka yapacak bir şey yoktu."
X Halil İbrahim Kutlu