Arama
Şiiri sinemanın merkezine yerleştiren filmler
Hayatın her alanında olduğu gibi sinemada da yerini alan şiir, izleyiciyi farklı dünyalara götüren bir kapı niteliği taşır. Şiirin, sinemada somut olarak yer aldığı birçok yapım mevcuttur. Şiirsel sinema dediğimiz bu yapımlarda ilk olarak akla gelenler Andrey Tarkovski, Abbas Kiarostami gibi önemli yönetmenlerdir. Sizler için uzun planlar, sakin bir dil ve soyut anlatımlar ile ön plana çıkan, şiiri sinemanın merkezine yerleştiren yapımları listeledik.
Artık sinemada iyice hareketlenmeye başlayan "Kara Kıta"nın mühim sinemacılarından Mambéty, Afrika'nın sinemadaki modernizm temsilcileri arasında başı çekerken, tüketimciliğe karşı olan öfkesini de anlatım stili ve üslubuyla fazlasıyla hissettiriyor.
20. yüzyılın en önemli ve ilham verici deneysel filmlerinden biri olarak tanımlanan 'Meshes of the Afternoon', Amerikan deneysel sinemasının önemli sinemacılarından Maya Deren'in imzasını taşıyor. Deren en önemli yapıtlarında başı çeken bu filmle, hikâyenin kahramanı olan ve kendisinin canlandırdığı kadın karakterinin iç dünyasında olup bitenleri, gündelik yaşamın ayrılmaz parçaları olan çevresindeki bıçak, telefon ve kapı gibi objeler üzerinden anlatıyor; gerçek ve hayal arasındaki çizginin sınırlarını zorluyor.
Sadece beyazperdede değil, modern sanat galerilerinde ve müzelerinde de çalışmaları sergilenen aykırı kardeşler Quay'ların ilk uzun metraj filmi olan Institute Benjamenta, or This Dream People Call Human Life, iyi bir uşak olabilmek için Benjamenta Enstitüsü'ne kayıt olan Jakob'u merkezine alıyor. Özellikle klostrofobik ve durgunluğuyla ürküten havasıyla da çok özel bir seyirlik sunuyor. Filmin tamamı siyah beyaz.
Film, Fransız Şiirsel Gerçekçilik akımının başyapıtı olarak kabul ediliyor. L'atalante adındaki teknede geçen filmde, marjinal bir kişilik olan Jules, teknenin sahibi Jean ve yıldırım aşkına tutulduğu Juliette'in yer yer gerçeküstücülüğün izlerini taşıyan melankolik öyküsü anlatılıyor. Paris'in kederli banliyö semtleri, Juliette'in gelinliğiyle tekneye gelişi, Jean ve Juliette'in deniz altındaki unutulmaz yüzleşme sahnesi hafızalardan çıkmayacak.
Filmde, Avustralya'nın ıssız çöllerinden birinde mahsur kalan genç bir kız ve onun küçük erkek kardeşinin hayatta kalma mücadeleleri sırasında karşılarına çıkan, gelenekleri gereği kabilesinden bir süreliğine uzaklaştırılarak tabiatın koynuna 'gezinti'ye (walkabout) gönderilmiş bir Aborjin gencinden yardım görmeleri anlatılmaktadır. Filmin özgün adı da bu Aborjin geleneğinden kaynaklanır.