İnsanlık tarihindeki en büyük katliamlar

Elbet Amerika'nın zulmü bu yüzyılda başlamadı. Kendine vatan kıldığı toprağı, o toprağın asıl sahiplerinin kanına borçlu olan Amerika, varlığını işgale, katliama ve soykırıma borçlu. Bu kanlı tarih, karşımıza ilk olarak Kızılderili katliamını çıkarır. Kristof Kolomb'un keşfinden sonra başlayan katliam, yerli halkın tabi tutulduğu kanlı soykırımın adıdır. Batı'nın kanlı tarihini izlemek için tıklayınız... Avrupa'dan Yeni Dünya'ya göç eden beyazlar bu topraklarda kalıcı olmak için öncelikle o yerin sahiplerini yok etmeliydi. Öyle de oldu. Dünyaya yeryüzünün en önemli kâşifi olarak pazarlanan Kristof Kolomb, Kızılderililer için, günlüğünde şöyle bahsediyord: 'Bunlardan çok iyi hizmetkâr olur. Sadece elli kişiyle bütün bu yerlilere kolaylıkla boyun eğdirebiliriz ve istediğimiz her şeyi yaptırabiliriz.' Kolomb Amerika'ya vardığında dünya nüfusunun 5'te biri Kızıleriliydi ve sayıları 70 milyonu geçiyordu. 1492'den bugüne sadece 2 milyon kaldılar. Yine dönemin önemli din adamlarından Papaz Bartolome de Las Casas'nın anlattığına göre, diri diri yakılan insanlar, tecavüz edilen kadınlar, vahşice öldürülen çocuklar ve hamileler, çarmıha gerilenler derken dünya en kanlı ve en kirli zamanlarından birini yaşıyordu. Kimi nasıl öldüreceğine dair birbirleriyle bahse giren İspanyollar, iddiaları için gözlerini kırpmadan cinayet işliyorlardı. Bartolome de Las Casas'ın yazdığı 'Kızılderili Katliamı' adlı eser, zulmü şöyle anlatıyor: 'Sırf eğlence olsun diye, kadın erkek demeden yerli halkın ellerini, burunlarını ve kulaklarını kesip kopardıklarını ve bunun bölgenin değişik yerlerinde defalarca tekrarlandığını kendi gözlerimle gördüm.'' ABD'nin resmi devlet politikalarından biri Kızılderili soykırımıydı. Bu katliam Nazi Almanyası'nda Yahudilere karşı uygulanan soykırımdan daha vahşi bir soykırımdı. ABD yetkilileri, Kızılderili kellesi başına 5 dolar ödüyordu. İlk biyolojik silah, Kızılderililer üzerinde uygulandığını biliyor muydunuz? ABD hükümeti sürgüne gönderdiği Kızılderililere dağıttığı kıyafetlerin üstüne çiçek mikrobu sıkarak çok sayıda insanın öldürülmesi sağladı. Soykırımın bir diğer yöntemi ise Kızılderililerin açlıktan ölmesi için, temel besin kaynağı olan bizonların toplayıp öldürülmesiydi. Bu vahşi soykırımla ilgili ABD'li yetkililer oldukça ilginç bir açıklama yaptı: ''Sonuna kadar öldürmedikçe soykırım sayılmaz!'' 12 Ekim 1492 tarihi, Kızılderililer için vahşetin günüdür. Amerikalıların kutladığı Şükran Günü ise hasata ve geçmiş yılın tüm nimetlerine şükretmek için kutlanan bir ulusal bayramdır. Kısacası, Amerikalıların kutladığı Şükran Günü, onlar için kendi halklarından milyonlarca yerlinin soykırımı, vatanlarının gaspedilmesi anlamına geliyor. Kızılderililer ise bugünü ''Yas Günü'' olarak kutlar. Yine kendi topraklarında soykırıma uğrayan topluluklardan biri de Aborjinler... İlk kez 1606 yılında Hollandalı denizciler tarafından fark edilen Avustralya Kıtası, İngiliz İmparatorluğu'nun sömürgecilik tarihinin kanlı sayfaları arasında önemli bir yer tutar. Çünkü, İngilizler tarafından tarihin en kanlı sömürge olayı burada başlar. Hollandalılardan sonra 1770'te kıtayı keşfeden James Cook öncülüğündeki İngilizler kıtadaki yer altı kaynaklarını keşfeder etmez katliama başladı ve Aborjinlerden çok azı İngilizlerin başlattığı soykırımından canlı kurtulmayı başarabildi. Avusturalya'yı kana bulayan Beyaz Adam, sömürmeye başlayacağı adanın gerçek sahibi olan bu yerlilere Aborjin adını verdi. Kıtanın en verimli bölgelerine yerleşen Avrupalılar, kıtaya getirdikleri hastalıklara karşı bağışıklığı olmayan yerlileri önce böyle öldürdüler. Sonra halkı kendi topraklarında köleleştirdiler, ardından da isyan eden Aborjinleri vahşice katlettiler. O zamana kadar savaştıkları görülmemiş olan Aborjinlerin ellerinde sadece mızrak ve bumerangları vardı. Barutlu silahı olan tam donanımlı ordular karşısında kendilerini savunmak zorunda kaldılar ve 1928'e kadar bu katliam devam etti. Avrupalı sömürgeciler ilk önce verimli topraklara ve su kaynaklarının bulunduğu bölgelere yerleştiler. Katilleriyle karşılaşan binlerce Aborjin, sömürgecilerin getirdiği hastalıklar sonunda tıpkı Kızılderililerin çiçek virüsüyle öldüğü gibi toplu olarak can verdi. Adadan değerli madenler çıkmaya ve işletilmeye başlanınca işgale olan yoğunluk başladı. Evlerinden atılan, köle olarak çalıştırılmak istenen Aborjinler sömürgecilere karşı isyan başlattı. Ne var ki silahlara karşı ellerinde sadece mızraklarından başka hiçbir silahları olmayan Aborjinlerin şansı yoktu. Yapılan araştırmalara göre Aborjinler, diğer toplumlarından farklı olarak tarihleri boyunca birbirleriyle bile hiç savaşmamış olan bir toplumdur. İngiliz Hükümeti ve Avustralya Sömürge Valiliği aracılığıyla 1788-1928 tarihleri arasında, Avustralya'yı sömürgeleştirmek ve tarım ve maden alanlarını kullanmak için katliama girişti. Avustralya yerlilerine karşı uygulanan soykırım doğrudan İngiliz Merkezi Hükümeti tarafından çıkarılan bu savaş yasası ile meşrulaştırıldı. Böylelikle İngilizler, yaptığı katliamın yasal dayanağını hazırlamış oldu. Avustralya'yı ziyarete gelen Anthony Trollope, İngiliz sömürgecilerinin Avustralya yerlilerine yaptıklarını şöyle anlattı: ''Biz onların (yerlilerin) topraklarını (vatanlarını) ellerinden aldık, yiyeceklerini tahrip ettik. Kendi gelenek ve göreneklerine ters düşen yasalarımızı uyguladık. Onları, nefret ettikleri zevklerimize uydurmaya çalıştık. Kendilerini veya mallarını kendi bildikleri biçimde korumak istediklerinde de onları katlettik... Sert savaş yollarıyla efendileri olduğumuzu kabul etmeyi öğrettik.'' Vietnam, katliamın zaferle sonuçlandığı ender görülen tarihi olaylardan biridir. Çok öldüler, çok katledildiler ama nihayetinde topraklarından kovdular ABD'yi. Vietnam'da yaşanan en vahşi olaylardan biri Mai Lai katliamıdır. Kendilerine Rangers 23. Piyade Taburu denilen ABD'li teröristler, 15 Mart günü , hiçbir şeyden haberi olmayan, masum insanların yaşadığı Mai Lai köyüne saldırdılar. Vietnam Halk Kurtuluş Ordusu gerillalarını öldürmek üzere yola çıkan ABD askerleri gerillaları bulma bahanesiyle bütün köyü ateşe tuttular. Kadınlara tecavüz edildi, bebekler, çocuklar ve yaşlılar vahşice öldürüldü. Adam Silverman ve Kristin Hill'in My Lai Katliamı: Bir Amerikan Trajedisi adlı kitabında şöyle bahsediyor olaydan: 'Amerikan askerleri, sığırlar, tavuklar, kuşlar ve daha da kötüsü siviller dâhil hareket eden her şeye ateş ediyorlardı. Köylüler herhangi bir direniş göstermiyordu; fakat askerler kulübelere el bombası atmaya, emirler yağdırmaya ve herhangi bir ayrım gözetmeksizin öldürmeye devam ediyorlardı. Vahşet sabah boyunca devam etti. Bebekler öldürüldü, çocuklar vuruldu ve kadınlar vurulma tehdidi altında tecavüze uğradılar. Çok geçmeden 500 sivil ölmüş hâlde yerde yatıyordu. Fakat işleri bitmemişti… Bundan sonra sıra köyün yakılmasındaydı. Cesetler, evler, erzaklar, yiyecekler; her şey yakılıyordu.' ''Turuncu madde'' son derece tehlikeli kimyasal bir silahtır ve ABD, Vietnam'a hava yoluyla tam 20 milyon galon Turuncu Madde bırakmıştır. Amerika Birleşik Devletleri tarafından Vietnam Savaşı sırasında kullanılan turuncu madde ile bitki örtüsünün yok edilmesi ve böylelikle komünist savaşçıların yerinin belirlenmesi hedefleniyordu. Ayrıca, bu zehirli madde içerisinde bulunan dioksinin, nesiller boyu devam eden kanser ve doğumdan gelen özürlere neden oldu. Bu katliamın sorumlusu, dönemin savunma bakanı olan, Robert McNamara bu eylemin suç olmadığını çünkü kanunlarda yazmadığını söylerek katliamı meşrulaştırdı. ABD Vietnam Savaşı'nı yer alan 500.000 askeri, tuzak dolu tropikal ormanların içerisinde, bir görünüp bir kaybolan Vietkong gerillalarıyla çarpışıyor, ordu ve komuta kadrosu giderek sıkışıyordu. Katliama tanık olmuş bir helikopter pilotu olan Hugh Thompson, olayı şöyle anlatıyordu: 'O sabah, My Lai'deki bir kara operasyonuna destek sağlamakla görevliydik. Görevim, dost kuvvetlerin cephe hizasında uçup ateş açmak, düşmanın yerini saptayıp onlara bildirmekti. Birliklerimizin üzerinde ileri geri uçmaya koyulduk. Ve kısa süre sonra her tarafta cesetler görmeye başladık. Nereye baksak ceset doluydu. Çocuklar vardı, 2, 3, 4, 5, yaşlarında; kadınlar, çok yaşlı adamlar; ama genç erkekler yoktu aralarında. Genç erkekleri arıyor olmamız gerekiyordu.'' Bu katliamın baş mimarı Teğmen William Calley mecburen yargılandı ve ömür boyu hapis cezasına çarptırıldı. Dönemin Başkanı Nixon ise Calley'in cezasını üç yıllık ev hapsine çevirdi. Kıbrıs 1571'de Türkler tarafından fethedildiğinden beri adeta bir cadı kazanı oldu. Tartışmalar, kavgalar, savaş çığlıkları hiç eksik olmadı. 1974'te 'Ayşe tatile çıkıp' Türkiye Kıbrıs'a müdahil olmadan önce Kıbrıs Türkleri, Rum ve Yunan askerleri tarafından büyük katliam ve soykırıma maruz kaldı. Köyler basıldı, siyasetçiler suikasta uğradı, Kıbrıs'ın en önemli insanları aileleriyle beraber katledildi. Bunların arasında bir köy katliamı vardır ki Fransa'yı ve Amerika'yı aratmayacak cinsten. Atlılar - Muratağa, Sandallar, Aleminyo, Terazi ve Taşkent köylerinde yaşananlar insanlığı utandıracak türdendi. Devrin Montreal gazetesi muhabiri şöyle aktarıyor yaşananları: 'Mağusa'nın 12 mil kuzey batısında bulunan Muratağa Köyü'nde toplu mezarlardan çıkarılan cesetler o kadar çürümüştü ki, BM gücünden Isveçli Başmüfettiş Lars Harkansan olayı şöyle anlatıyordu: 'Mezardan çıkan kafaları sayıyorum. Şu ana kadar 72 tane saydım fakat hâlâ toprakta cesetler var. Bu çıkan cesetlerden 7 tanesinin çocuk cesedi olduğu kesin.'' Bütün Türk evleri basılıyor, insanlar kadın, çocuk, yaşlı demeden katlediliyor tecavüze uğruyordu. Kıbrıs dünya tarihinin en acı katliamlarından birini yaşadı.. Rumlara ait silahlı gruplarca 1963'ten itibaren gerçekleştirilen saldırılar sonucu Kıbrıs Türkleri, ülke yönetiminden baskı ve zulümle uzaklaştırıldı. Adayı Yunanistan'a bağlama hedefine ulaşmak isteyen Rumların yürüttükleri saldırılar ve ambargolar 1963-1974 yılları arasında artarak devam etti. EOKA-B liderlerinden Nikos Sampson, Yunanistan'da iktidarda bulunan cuntanın desteğiyle gerçekleştirdiği darbeyle 15 Temmuz 1974'te Kıbrıs Cumhurbaşkanı Makarios'u devirdi. Türk birliklerinin Kıbrıs'ta yerleşim alanları genişlerken 30 Temmuz'da Cenevre'deki görüşmeler sona erdi. Taraflar ateşkesin sürmesini istemesine rağmen 6 Ağustos'ta takviyeli Rum birlikleri, Girne'nin batı kesiminde saldırı başlattı. Saldırıyı püskürten Türk birlikleri, Rumların ateşkese uymaması sonucu Lapta'yı ele geçirdi. Taraflar barış koşullarını tekrar görüşmek üzere Cenevre'de ikinci defa bir araya geldi. Görüşmelere Kıbrıs Türk Halkı Lideri Rauf Denktaş ile Kıbrıs Rum Halkı Lideri Glafkos Klerides katıldı. Kıbrıs Türklerini temsil eden heyet, adanın yeni bir anayasaya ihtiyacı olduğunu, iki kesimli bir federasyon kurularak Türk tarafına yüzde 34 toprak bırakılması gerektiğini belirtti. Rumların ve Yunanistan'ın buna yanaşmaması üzerine 8-13 Ağustos tarihlerindeki konferans sona erdi. Harekat öncesi ve sonrasında çekilen fotoğraf ve görüntüler, o dönem yaşananları da gözler önüne seriyor. Genelkurmay Başkanlığı arşivinde yer alan görsellerde, elleri tetikte bekleyen Mehmetçik ile indirme ve çıkarma harekatlarının detayları, çıkarma gemilerindeki Türk askeri yer alıyor. Zırhlı birliklerin adadaki ilerleyişinin de aktarıldığı görüntülerde, halkın Türk askerine sevgi gösterileri, askerlerin cephedeki görüntüleri bulunuyor. Ratko Mladic komutasındaki Sırp askerler II. Dünya Savaşı'nın ardından Avrupa'da yaşanan en büyük toplu katliamı yaptılar. 11 Temmuz 1995'te saldırdıkları Srebrenitsa'da toplamda 8372 Boşnak katledildi. Çeşitli hatırat ve günlüklerden bu katliamın biraz okunması bile insanın vicdanının kaldıramayacağı türden. Birleşmiş Milletler'e bağlı Barış Ordusu olarak gönderilen 400 Hollanda askeri, katliamın başladığı sırada bölge güvenli bölge ilan edildiği için Boşnakların silahlarını almalarına izin vermedi ve kendilerine sığınan 25 bin Boşnak'ı Sırp askerlerine teslim etti. Avrupa'nın göbeğinde, 20'nci yüzyılda göz göre göre, Mladic'in; 'Türklerden intikam alma vakti geldi' sözüyle 8372 Müslüman Boşnak'ı katlettiler. Lahey'deki Eski Yugoslavya Uluslararası Ceza Mahkemesinin (ICTY) aralarında Srebrenitsa soykırımının da bulunduğu birçok suçtan müebbet hapse mahkum ettiği Mladic'in 11 Temmuz 1995'te yaptığı açıklama, sonraki birkaç günde olacakların habercisiydi. Mladic, Sırp bayramı arifesinde şehri Sırp milletine hediye ettiklerini kaydederek, 'Nihayet bu topraklarda Türklerden (bölge Müslümanları için kullanılan ifade) intikam alma zamanı geldi' ifadelerini kullanmıştı. Sırplar, Srebrenitsa düştükten sonra en az 8 bin 372 Boşnak sivili katletti, çok sayıda kadın ve çocuk evlerinden sürüldü. Srebrenitsa'nın düşmesinin ardından bu şehirde yaşayan Müslüman halkın bir kısmı, bugünkü şehitliğin tam karşısında bulunan eski akümülatör fabrikasında konuşlanan Hollanda askerlerine sığınırken bir kısmı da orman yolundan Boşnak askerlerin kontrolündeki bölgeye ulaşmayı denedi. Orman yolunu seçenlerin de Hollandalı askerlere sığınanların da kaderi aynı oldu. Yaşanan büyük katliamlar nedeniyle halk arasında 'ölüm yolu' olarak da anılan orman yolunu tercih eden binlerce Boşnak, Sırp askerlerin kurduğu pusularda yaşamını yitirdi. Hollandalı askerlere sığınanlar da eski akümülatör fabrikasındaki ilk gecenin ardından başlarına gelecekleri anladı. İlk gece fabrikaya giren Sırp askerler Boşnakların kimlik kontrolünü yapıp keyiflerine göre bazılarını götürürken, eşlerinden ya da oğullarından ayrılan kadınların çığlıkları olacakların habercisiydi. Ertesi gün Hollandalı askerlerin birkaç metre ilerisinde, kampın hemen dışında bekleyen Sırp askerler, kadın ve çocukları otobüslere bindirirken erkekleri hemen orada ailelerinden ayırdı. Ailelerinden ayrılan erkekler, daha sonra katledilip farklı toplu mezarlara gömüldü. Kadın ve çocuklar ise yıllardır yaşadıkları evlerinden sürgün edildi. Dünya tarihinin en bahtsız kıtası ve insanları şüphesiz Afrikalılar. Afrika'nın da şüphesiz en büyük vahşisi Fransa oldu. Senegal, Burkina Faso, Fildişi Sahili, Mali, Gine, Nijer, Togo, Çad, Kongo, Kamerun, Benin, Gabon, Ekvator Ginesi ve Orta Afrika Cumhuriyeti gibi devletlere yaptığı zulümler tarihin sayfalarında acı ve kara bir leke olarak kaldı insanlık adına. Sömürge kelimesinin adına yakışan biçimde Afrika'nın bütün kaynağını kurutan başta Fransa olmak üzere Avrupalılar, milyonlarca insanın katledilmesinde, hükümetlerin yıkılıp iç karışıklıkların çıkmasında başrolü oynadı. Işin acı yanı ise yukarıda ismi geçen devletler hâlâ Fransa'ya sömürge vergisi veriyor. Fransa'nın sömürdüğü Afrika ülkelerinden yıllık 500 milyar dolardan fazla gelir elde ettiği ifade ediliyor. Fransa tarihinin önemli kısmı soykırım, sömürü ve katliamlardan oluşuyor. 1954'ten 1962 yılına kadarki Cezayir bağımsızlık mücadelesinde 1 milyon Cezayirli hayatını kaybetti. Ruanda'da ise Fransızların katliama göz yumması yüz binlerce kişinin hayatına mal oldu. Günlerce süren katliam Fransa'nın zaferi, Cezayir'de bayram coşkusuyla kutlandı. Sokaklara dökülen halk, kendilerine verilen bağımsızlık sözünün tutulacağı düşüncesiyle, sokaklara çıktı. Ancak Fransa, hep yaptığı gibi verdiği sözü tutmadı. Yürüyüşe katılan halkın üzerine işgalci Fransız askerleri tarafından ateş açıldı. Masum insanlar, evlerinden alınarak vahşice öldürüldü, yerleşim yerleri yıkıldı. Fransız askerleri, tek suçları ülkelerinin bağımsızlığını isteyen binlerce Cezayirliyi katletti. Fransız sömürgesi olan Cezayir, Nazi Almanyasının işgali altındaki Fransa'ya kendi bağımsızlıkları karşılığında askeri destek sağladı ve karşılığında Fransa'dan bağımsızlık sözü aldı. Sonuç olarak Cezeyirli askerlerinin de yardımıyla Naziler, Fransa'dan çıkartıldı ve Fransa tekrar Fransızlara kaldı. Sözünü tutmayan askerler, öldürmekle yetinmedi Cezayirli Müslüman kadınlara tecavüz etti. Katledilen onbinlerce Cezayirlinin bir kısmı şehir dışında açılan dev çukurlara gömüldü. Bir kısmı ise, kamyonlara doldurularak kireç fırınlarında yakılmaya götürüldü. Cezayirlilerin cesetleri, Nazi fırınlarına benzeyen ölüm fırınlarında yakıldı. 1945 yılı, tarihe, Fransa'nın utanç yılı olarak kazındı. Fransa'da katliama yönelik çıkan ufak sesler, kamuoyu tarafından görmezden gelinip ötekileştirildi. Fransa'nın Afrika'da gerçekleştirdiği tek katliam Cezayir katliamı değildir. Fransa hemen hemen girdiği tüm Afrika ülkelerinde benzer katliamlar gerçekleştirmiştir. Günümüzde Orta Afrika'da Müslüman zulmünü ve katliamını sürdüren Fransa'ya hala 'terörist' denilmiyor. Tarihte Cilovluk katliamı olarak anılan Güney Azerbaycan'daki soykırımda, Ermeni ve Nasturiler, 300 bin Azerbaycanlıyı katletti. Mart 1917'de başlayan ve tam 159 gün devam eden bu katliam, bugüne kadar çok aydınlatılamadı. Birinci Dünya Savaşı başlarında Ruslar tarafından Osmanlı İmparatorluğu'na karşı kışkırtılan ve Hakkâri yöresinde Marşimon adlı şahsın önderliğinde isyan başlatan Nasturiler, yenilgiye uğradıktan sonra, bölge halkının kendilerinden intikam alacağı korkusuyla, Rusya işgali altında olan Azerbaycan (özellikle İran Azerbaycan'ı) bölgesine göç etti. İran'ın kuzeybatısına yerleşen Cilovlar, aslında Nasturilerin bir koluydu. Birinci Dünya Savaşı'na kadar şimdiki Türkiye'nin Hakkâri bölgesinde yaşayan Nasturiler, İran Azerbaycanlıları tarafından 'Cilov' olarak adlandırıyor. Bu adlandırmanın sebebi ise onların Hakkâri bölgesindeki Cilov dağlarında (Türkçe Cilo) yaşamalarıydı. Nasturilerin Ermenilerle birlikte gerçekleştirdiği soykırım da Cilovluk katliamı olarak biliniyor. ilahlanmış Ermeni-Nasturi güçleri, Rusya ve Avrupalı diğer hamilerinin ekonomik ve ideolojik desteğiyle, adı geçen topraklarda devlet kurma hayallerini gerçekleştirmek istediler. Ermeniler, özellikle Birinci Petro'dan sonra (1672-1725), Kafkasya'ya hâkim olmak için Ruslarla işbirliği yapıyorlardı. Urmiye'nin o dönemki valisi Muizzüddevle, Tahran'a yazdığı mektuplarda, sürekli Ermenilerin Ruslar tarafından silahlandırılmasından söz eder. Rusya ile Kaçar hanedanı arasındaki savaşın en dramatik kısımlarından olan Gence muharebesinde, kalenin düşmesi de Ermenilerin ihaneti yüzünden gerçekleşmişti. İranlı meşhur tarihçi Ahmed Kasravi 'Azerbaycan'ın 18 yıllık tarihi' adlı kitabında, Ermenilerin Urmiye ve diğer bölgelerde en az 150 bin Müslüman Türkü katlettiğini yazar. Urmiye'nin o dönemdeki hükümet temsilcisi Motemedolvozera'nın (Mutemedü'l vüzera) günlük yazılarından toplanan 'Büyük savaş sırasında Urmiye' adlı kitabına göre ise bu olaylarda sadece bu şehirde nüfusun yarısı, yani 150 bin kişi katledildi. Urmiye'nin Kara Sandık, Hatip, Şeref, Ağdaş, Hazran ve Koç Muhammed gibi mezarlıkları hep bu katliamdan kalan nişanelerdir. Elbette Ermenilerin cinayetleri Cilovluk katliamı ile bitmedi. Bunların son örneği Karabağ işgali sırasında yaptıkları Hocalı katliamıdır. Azerbaycan Cumhuriyeti'nin topraklarının yüzde yirmisinin işgali ve bir milyon Azerbaycanlının yurtlarından edilmesi hâlâ dünyanın gözünden uzak tutulurken, ispatlanamamış sözde 'Ermeni soykırımı' belli siyasi hedeflerden dolayı gündeme taşınmakta, bazı Batı devletleri de bu konu üzerinden kendi çıkarlarının peşine düşmektedir. 7 Aralık 1941 savaşın dönüm noktalarından biri oldu. Japonya, Pearl Harbor Askeri Üssü'ne sürpriz bir saldırı düzenledi. Amerika, 2 bin 400 kayıp verdi. Bir gün sonra Amerika, Japonya'ya savaş ilan etti. Tarihin en kanlı savaşı olan II. Dünya Savaşı sırasında, dünya ilk defa karşılaşacağı bir bomba türünü görecekti. Atom bombası. Daha önce defalarca konuşulan atom bombası ilk defa kullanıldı. Elbette kullanan ABD'den başkası değildi. Önce 6 Eylül 1945 yılında Japonya'nın Hiroşima şehrine, hemen üç gün sonra da Nagazaki'ye atıldı. Toplamda 250 bine yakın insan hayatını kaybetti. Bu olay II. Dünya Savaşı'nın sonu oldu ama tarihe asla unutulmayacak bir ABD katliamı olarak geçti. Bomba, düştüğü yere 500 metre uzaklıktaki alan içindeki tüm insanların yüzde 90'ının ölümüne neden oldu. Amerika Birleşik Devletleri Japonların hayat ve hareket tarzlarını araştırarak onların en çok dışarıda oldukları saati saptayarak saldırı saatini kararlaştırdı. Bu bomba, ilerleyen dönemlerde kansere ve çeşitli radyasyon hastalıklarına sebep oldu. Askeri tarihte gerçekleştirilen yegane nükleer saldırı olan Hiroşima felaketi, bombanın atılmasından hemen sonra yayılan radyasyon ile birçok çocuğun ve yeni doğan bebeğin genetik hastalıklara maruz kalmasına neden oldu. Hızlı nötronların ölümcül gücü transmutasyona ve kimi metallerin başka metallere dönüşmesine neden oldu. Bombanın etkisi öylesine şiddetliydi ki, radyasyonun çarptığı bir bakır parçası nikele dönüştü. Aradan üç gün geçtikten sonra Amerikan bombardıman uçağı, 9 Ağustos 1945 sabahı Nagazaki'ye saldırdı. Bombardıman uçağı, 'Fat Man' (Şişko Adam) adı verilen ikinci atom bombasını Nagazaki'ye bıraktı. Tıpkı Hiroşima'da olduğu gibi on binlerce insan, bir anda hayatını kaybetti. Bombaların atıldığı yerde doğal yaşam sona erdi. Hiroşima ve Nagazaki'ye yayılan radyasyon nedeniyle insanlar hastalandı ve ilerleyen zamanlarda ölmeye devam etti. Radyasyon, üreme hücrelerini de etkilediği için bebekler genetik bozukluklarla dünyaya geldi. Siyaset bilimci uzmanlara göre bombanın kullanılma nedeni sadece İkinci Dünya Savaşı'nı bitirmek değildi. ABD bu bombayla aynı zamanda SSCB'ne gözdağı vererek Soğuk Savaş'a bir adım önde başlamak istedi. Avrupa'da artan Sovyetler Birliği'nin nüfuz alanını daraltmak ve bu ülkeye uyarıcı bir mesaj iletmek için atom bombalarının kullanılması uygun bulundu. Dolayısıyla, Soğuk Savaş bu memorandum ile başlamış oldu ve atom bombasının da bu dönemin ilk ayağı olması kararlaştırıldı. Atılan bombaları bütün dünyada büyük yankı uyandırdı. Japonya'nın 15 Ağustos 1945'te teslim olmasıyla II. Dünya Savaşı fiilen sona erdi. Hiroşima bombalandıktan sonra yeniden inşa edilerek barış şehri haline getirildi. Bombanın yıktığı alanda kalan tek bina 'Hiroşima Barış Anıtı' yapıldı. Japonlar, bu iki saldırıdan hayatta kalmış insanlara 'hibakusha' adını verdiler. Ata yurtlarını işgal eden yabancılar tarafından zulüm görme geleneğinin belki de en acısını Doğu Türkistan'daki Uygur Türkleri yaşadı ve hâlâ bütün şiddetiyle yaşıyor. Önce 1933'te bağımsızlığını ilan eden Uygur Türkleri Şarkî Türkistan Islam Cumhuriyeti adıyla devlet kurdular. Bu devlet üç ay sonra Çin tarafından bütün Türkistan ordusunu katletmek suretiyle yıkıldı. 1944'te tekrar kurulan devlet bu sefer de 1949'da Çin tarafından yıkıldı. Bu tarihten sonra Doğu Türkistan'a Sincan diyerek Çin'e bağlayan Çin hükümeti insanlık dışı zulümlerine başladı. Zamanında Osman Batur'la Isa Yusuf Alptekin'le, Barat Hacı ile ve daha nice kahraman isimle bu zulme karşı koymaya çalışır, hâlâ da çalışıyor fakat bugün uygulanan asimilasyon politikaları, Türk çocuklarının Çin okullarında eğitim almaya zorlanması, cami ve Kuran okuma yasakları, Türk kızlarının Çinlilerle zorla evlendirilmesi gibi onlarca insanlık dışı olay dünyanın gözü önünde cereyan ediyor. 2018 yılında Nazi Almanya'sını aratmayacak şekilde toplama kamplarına doldurulan Uygur Türk'ü erkekler çeşitli işkencelere uğramakta ve cinayetlere kurban gitti. Çin'in Müslümanlara yönelik etnik temizlik ve asimilasyon politikası uygulaması, işgalden bu yana 35 milyon Doğu Türkistanlı insanı katletmesine sebep oldu. Ulusal günün simgesi olan Tiananmen meydanında binlerce gencin tanklar altında ezildiğini biliyor muydunuz? Reform adı altında yapılan politikalarla, masum halkın elinde ne varsa el konuldu ve özgürlükleri kısıtlandı, sadece devlet için çalışan köleler haline geldi. Çin'in Doğu Türkistan'da yaptığı zulmün temel nedeni halkın Müslüman olmasıydı. Çünkü, Çin'in bölgeyi alamasının kısıtlayan tek faktör halkın İslami kimliğidir. Halk ise bu caydırma politikasına karşı İslam'ın birleştirici ruhunu kullandı. Çin yönetimi ise yıllardan beri uyguladığı vahşice politikalarında halkın dinini hedef almakta ve manen yozlaştırmaya çalışmaktadır. Doğu Türkistan'da camiler yıkıldı, toplu ibadet yasaklandı, Kur'an kursları kapatıldı, okullarda dinsizlik propagandası yapıldı. Ancak bunca zulme rağmen DoğuTürkistan, dini kimliğini kaybetmedi ve aksine daha da güçlendi. Günümüzde hala devam eden bölgedeki halka uygulanan asimilasyon yöntemlerinden biri ise eğitim alanıdır. Bölgedeki yükseköğretim kurumlarında eğitim dili Çincedir. Müslüman öğrencilerin burada eğitim almasına izin verilmedi. Okullarda dini eğitimin esası ise ateizm üzerine inşa edilmiştir. Tarihler 26 Şubat 1992'yi gösteriyordu. Ermenistan'la Azerbaycan arasındaki Karabağ Savaşı, hiçbir savaş ahlakına sığmayan bir zulme tanık oldu. Dağlık Karabağ'ın Hocalı köyüne bir gece aniden baskın veren Ermeni askerler hamile kadınlar ve çocuklar da dâhil olmak üzere 83 çocuk, 106 kadını, toplamda da 613 Azerbaycan Türk'ünü katlettiler. Katledilen insanların naaşları incelendiğinde büyük zulme uğradıkları görüldü. Ermeniler 275 kişiyi esir aldı ve 150'sinden hâlâ haber alınabilmiş değil. Dağlık Karabağ'ın en önemli tepelerinden ve dolayısıyla hakim konumu itibariyle önemli bir mevki olan Hocalı kasabası Ermeni kuvvetleri için önemli bir askeri hedefti. Kasaba aylarca top ateşine tutuldu ve Ermeni kuvvetlerince abluka altına alındı. Katliamın gerçekleştiği tarihlerde 10 bin nüfuslu Hocalı'da 3 bin civarı Azeri vardı. Ermeni kuvvetleri 25 Şubat'ı 26 Şubat'a bağlayan gecede, Hocalı kasabasında, 83 çocuk, 106 kadın ve 70'den fazla yaşlı dahil olmak üzere toplam 613 kişiyi katletti. Hocalı vahşetinin tanığı Ermeni gazeteci Daud Kheriyan'ın yazdığı kitaptan kan donduran satırlar: ''Ölülerin yakılmasıyla görevli Ermeni grup, Hocalı'nın 1 kilometre batısında bir yere 2 Mart günü 100 Azeri ölüsünü getirip yığdı. Son kamyonda 10 yaşında bir kız çocuğu gördüm. Başından ve elinden yaralıydı. yüzü morarmıştı. Soğuğa, açlığa ve yaralarına rağmen hala yaşıyordu. Çok az nefes alabiliyordu. Gözlerini ölüm korkusu sarmıştı. O sırada Tigranyan isimli bir asker onu tuttuğu gibi öteki cesetlerin üstüne fırlattı. Sonra tüm cesetleri yaktılar. Bana sanki yanmakta olan ölü bedenler arasından bir çığlık işittim gibi geldi. yapabileceğim bir şey yoktu.'' Tarih boyunca birçok devlet tarafından kovulan Yahudiler, nihayet 1949 yılında Tevrat'ta kendileri için vaat edilmiş toprak olarak nitelendirilen Filistin'e göç ettiler. Kendilerine yapılan zulümleri hiç hatırlamayarak dünya tarihinin en vahşi, en korkunç ve en acımasız katliamlarını o tarihten sonra Filistin halkına yapmaya başladılar. Kullandıkları bomba ve kimyasal silahlar, hapiste işkence yaptıkları insanlar, kadın, çocuk, yaşlı, engelli demeden katlettikleri Filistinliler hâlâ insan kalabilmiş herkesin içini sızlatmaya devam ediyor. Çöp konteynerinin arkasında birbirine sarılarak şehit olan baba ve oğlu Muhammed'i, Rachell Corie'yi, tekerlekli sandalyesinde zalimlere taş atarken şehit edilen Fadi Abu Salah'ı dünya tarihi onur ve şerefle hatırlayacak. Onları şehit eden devlet ve askerlerini ise vahşi birer katil olarak… Son 100 yıl Filistinlilere sömürgecilik, sürgün, askeri işgal ve onu izleyen kendi kaderini tayin etme hakkı mücadelesi getirdi. İsrail askerleri 1990 yılında Kudüs'te yeni bir katliama imza attı. Mescid-i Aksa kavgasına tutuşan Yahudiler ve Filistinliler arasında çıkan olaylarda İsrail ordusu Filistinlilere ateş açtı, 30 Filistinli hayatını kaybetti. Tarihin en büyük katliamlarından birini İsrail 2002 yılında Cenin'de işledi. Cenin'deki mülteci kampına zırhlı birliklerle saldıran İsrail ordusu, 1300 sivili katletti. 2006'da İsrail yine bir sürpriz yaptı, tam bir ay Lübnan'ı bombaladı. Savaşta binlerce sivil öldü, Beyrut tanınmaz hale geldi. Ve tarihler 31 Mayıs 2010'u gösterirken İsrail Gazze'ye yardım götüren Mavi Marmara gemisine havadan helikopterlerle indirme yaptı. İsrail askerleri silah kullandı, barış gönüllüsü en az 9 kişi hayatını kaybetti. Türkiye, 1949 yılında İsrail'i tanıyan halkının çoğunluğu Müslüman olan ilk ülke oldu. Birinci Dünya Savaşı'nın sonuna yaklaşıldığı sırada, 2 Kasım 19172de İngiltere Dışişleri Bakanı Arthur Balfour'un, siyonizmin ünlü hamisi Lord Rothchild'e gönderdiği mektupta şu ifadeler yer alıyordu: 'Majestelerinin hükümeti Yahudilere Filistin'de bir yurt tesisi fikrini hararetle desteklemektedir. Bu maksatla her ne gerekiyorsa yapılacaktır. Filistin'de yaşayan ve Yahudi olmayanların medeni ve dini haklarının zarar görmemesi için de azami gayret gösterilecektir.' İngilizlerin geleneksel diplomatik yazışmalarına uygun muğlak ifadelerden oluşan bu mektubun içeriğini ve nasıl sonuçlar doğuracağını mektubu yazan da muhatabı da biliyordu. Zira yaklaşık bir asır boyunca ama özellikle 1896'dan sonra siyonistlerin ve onlara müzahir olanların faaliyetleri ve nihai hedefleri Avrupa basınında sürekli gündemdeydi. Bu yüzden bugünden tarihe doğru bakıldığında, Balfour Deklarasyonu diye isimlendirilen bu mektup, bazıları için övünç ve zafer olarak görülse de dünya durdukça bir utanç belgesi olarak kalacaktır. Balfour Deklarasyonu antisemitizmin zaferi mi? Burada anlatılanlar kimilerine göre iki bin yıl önce yurtlarından koparılmış masum Yahudilerin istekleri olarak görülebilir. Ancak madalyonun başka bir yüzü daha vardır. Balfour Deklarasyonu ile bu tarihi taleplerinde siyonistler zafer elde etmişlerse de Avrupa'daki Yahudi karşıtları daha büyük bir zafer elde etmiştir. 1990 yılında I. Körfez Savaşı ile yirmi yıl içinde Orta Doğu'yu kan gölüne çevirmenin ilk adımını atmıştı ABD. Nihayet tarih 20 Mart 2003'ü gösterirken, Saddam Hüseyin'in kimyasal silahlarını bahane ederek ve sözde demokrasi götürmek için Irak'ı bombalamaya başlayan ABD ve Birleşik Krallık askerleri 10 yılın sonunda yaklaşık 1 milyon kişinin katledildiği, sayısız tecavüz, işkence ve katliamların yaşandığı bir enkaz bıraktı ortaya. Orta Doğu hiç eskisi gibi olmadı. Suriye'de Esed rejiminin 1982'de Hama ilinde on binlerce Suriyeliyi öldürerek yaptığı katliam 37. yılını geride bıraktı. Hafız Esed'in kardeşi Rıfat Esed komutanlığındaki özel kuvvetler, 2 Şubat 1982'de ülkenin orta kesimindeki Hama ilindeki Müslüman Kardeşler Teşkilatının rejime karşı başlattığı ayaklanmayı bastırmak için şehri kuşatarak önce havadan bombardıman yapmış, daha sonra topçu atışları ve toplu idamlarla 27 günde on binlerce kişiyi katletmişti. Uluslararası Af Örgütüne göre, katliamda ölenlerin sayısının 10 bin ila 25 bin olduğu tahmin ediliyor. Suriye İnsan Hakları Örgütünün rakamlarına göre ise hayatını kaybedenlerin sayısı 30 bin ila 40 bin. Olaylar sırasında 30 bine yakın sivilin kaybolduğu Hama katliamından sonra 100 binden fazla kişi tutuklanmış, 800 bine yakın kişi de ülkeyi terk etmek zorunda kalmıştı. Arap Baharı diye başlayan sürecin Arap kışına döneceği herkesin malumuydu ama Suriye'de böyle bir zulmün ve trajedinin yaşanacağını kimse öngöremedi. Bir yanda Esed ve katliam ordusu, bir yanda, YPG, YPJ ve DAEŞ gibi terör örgütleri, bir yanda Özgür Suriye Ordusu. Birçok ülkenin doğrudan müdahil olduğu iç savaşta 7 yılın sonunda 500 bini aşkın insan hayatını kaybetti, 6 milyon kişi ülkesini terk etti. Tarihin en ağır iç savaşlarından biri Suriye'de yaşandı, hâlâ da yaşanıyor. Arap Baharı denen kanlı sürecin en yıkıcı etkilerinden biri 'bahar'ın başladığı Yemen'de yaşanıyor. Önce 2004 yılında dönemin lideri Ali Abdullah Salih'e karşı ayaklanan Şii terör örgütü Husiler, 2011 yılında da devrilen Salih'in yerine gelen Abdurabbu Mansur Hadi'ye de karşı çıktı. 2014'te iş ciddi boyutlara tırmanırken, Husiler başkent Sana'ya ulaştı. Durumdan rahatsız olan Sünni aşiretler de el-Kaide ile beraber Husilere karşı savaşmaya başladı. Bütün bunlar aslında önemli değil. Suudi Arabistan uçakları da Husiler de çocukları öldürüyor. Yine fillerin savaştığı ve çimlerin ezildiği bir düzende Yemen… Önemli olan bugün Yemen'de 85 bine yakın 5 yaş altı çocuğun açlıktan ölmesi ve bir milyona yakın çocuğun açlıktan ölme tehlikesiyle karşı karşıya olması. Halepçe'ye zehirli gaz saldırısı, İran-Irak Savaşı esnasında Saddam Hüseyin'in, 1986-1988'de Irak'ın kuzeyinde yaşayanlara karşı düzenlettiği El-Enfal Harekâtı adlı isyanı bastırma operasyonunun bir parçasıdır. Kimyasal bombalar ilk olarak Balisan Vadisi'nde kullanıldı. Bu saldırıda kaç kişinin öldüğü tam olarak bilinmiyor. Balisan'ı, Şanexşê köyü takip etti. Kimyasal saldırıların üçüncü ve en büyüğü ise Halepçe'ye yapıldı. Resmi rakamlara göre 6 bin sivil kimyasal gazlardan zehirlenerek öldü ve 15 bin kişi yaralandı. Katliam nedeniyle 1 milyondan fazla insan Türkiye ve İran'a sığındı.

İnsanlık tarihindeki en büyük katliamlar

Türklerin gökyüzüne açılan penceresi: Şanırak

Edirne'de ressamlar Balkan mirası "Bocuk" temalarını kabaklara resmetti

2025 Türk Dünyası Kültür Başkenti: Aktau

Doğan Cüceloğlu'nun "İyi Düşün Doğru Karar Ver" eserinden ders niteliğinde alıntılar

Fatma Bayram'ın yeni eseri İyiler Yalnız Değildir'den 30 alıntı

Ayet ve hadisler ışığında kadın

İslam’dan edebiyata kadar en özgün konuların podcastleri

Filistin'deki zulme karşı Müslüman tavrı nasıl olmalı - PODCAST

Uygur Türklerinin kaderini değiştiren 48 madde

"Selvi Boylum Al Yazmalım" Kazakistan'da tiyatro oyunu oldu

PODCAST I Fergana Vadisi'nin önemi

Merhametten ve empatiden uzak Çocuk Hakları Günü!

Metoda dair: Yöntemi gözden geçirme

Filistin'in bağımsızlığını resmi olarak tanıyan ülkeler

Filistin'in bağımsızlığını resmi olarak tanıyan ülkeler

Haris el-Muhâsibi'den Hakk'ı Arayanlara Nasihatler

Filistin’i işgale yönelik Yahudi göçleri: Aliyah

İsrail işgallerine karşı "birlik" çağrısı

Osmanlı belgeleri ışığında Filistin’e Yahudi göçü

Bosna Savaşı öncesinde bölgedeki gerilimlerin tarihsel kökenleri

Türklerin gökyüzüne açılan penceresi: Şanırak

Doğan Cüceloğlu'nun "İyi Düşün Doğru Karar Ver" eserinden ders niteliğinde alıntılar

Fatma Bayram'ın yeni eseri "İyiler Yalnız Değildir" TK Kitap'tan çıktı!

Fatma Bayram'ın yeni eseri İyiler Yalnız Değildir'den 30 alıntı

357 yıllık Kavak İskele Camii’nin hikayesi

Moriskolar kimdir? Endülüs'teki son Müslümanlar

Arama

İnsanlık tarihindeki en büyük katliamlar