Arama
İstanbul'u yangınlardan koruyan kahramanlar "tulumbacılar"
"Yaman geliriz yaman gideriz" naraları ve cesaretleri ile bir dönem ahşap evlerin saltanat sürdüğü İstanbul'u yangınlardan koruyan ve semt sakinlerinin yiğitlik, şeref ve namusunun timsali tulumbacıların, itfaiye teşkilatına dönüşme yolculuğu 1925 yılında başlamıştı.
Bu dönemde taşraya yayılan kız rüşdiyelerinin sayısı ile birlikte, orta öğretimin ilk düzeyinde okuma imkânı bulan kızların sayısında artış; Darülmuallimât'ın ders programlarında ve öğrenci sayılarında da gelişmeler görüldü. Kadın eğitimi konusunda ilk adımı atanlardan birisi ise öğretmen okullarının kurucusu olan Kemâl Efendi'dir.
Osmanlı Devleti'nin son dönemlerinde kızlar için açılan okulların sayısının artması ile beraber bu okullarda okutulması amacıyla ders kitapları da basıldı. Maarif Nezareti'nin kızlara mahsus yayımlamış olduğu Kıraat kitabında mektep bir cihan evi olarak görülür.
Çocuk, ilk terbiyeyi anasının kucağında alır mektepte ikmal eder, denilir. Eğitimin kızların hayatındaki önemi şu bilgilerle dile getirilir: "Ana ve baba bir kızı dünyaya getirir; mekteb o kızın kalb ve akıl gözünü açarak yaradanını, dünyasını, vatanını, ailesini, nefsini hâsılı her şeyi ona gösterir. Onu fazîlet ve marifet sahibi eder. Mekteb görmemiş bir kız câhil kalır ve câhilin amâdan farkı yoktur."
Ali Rıza'nın "İlm-i Ahlak" adlı eserinde ise mektep, faziletli ilimlerin bir arada bulunduğu bir yer olarak görülmüştür. Buraya devam edenlerin haylazlık ve fena huylardan uzak kaldıkları dile getirilmiştir. Mektep, muntazam ve her türlü zarardan uzak ağaçlar arasında saklanan güzel bir kuş yuvasına benzetilmiştir.
İttihat ve Terakki Kız Sanayi mektebi öğrencileri Hürriyet-i Edebiye Tepesini ziyaretlerindeyken...
Mektep, aynı zamanda çeşitli sosyal faaliyetlerin yapıldığı bir mekândı. Okullarda kızlar için ders yılının bitmesi münasebetiyle veda müsamereleri yapılırdı. (Bartın Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 2013 -Osmanlı Devleti'nde Kızların Eğitiminde Okulun Önemi (1839 -1920)