Arama
Müslüman alimlerin geometri keşifleri
İslam dünyasında Müslümanlar, tarih boyunca inşa ettikleri pek çok yapıda karmaşık ve zarif geometrik süslemeler kullandılar ve büyüleyici güzellikteki bu eserlerle dünyada ün saldılar. Bu muhteşem motifler, nokta, çizgi ve açılarla oluşturulan iki ve üç boyutlu şekillerin ölçümleri ve özelliklerini ihtiva eden geometri bilimindeki atılımlar olmadan ortaya çıkamazdı. Müslüman alimler, düzgün beşgen, yedigen gibi yüzyıllar boyunca keşfedilememiş geometrik şekilleri çizebilmişler, "altın oran" konusunu ve insan vücudunun bu ölçülere göre yaratıldığını tespit etmişlerdi.
Bu geometrik oluşumlardan büyülenmekle beraber, sanatçılar tüm "kaos" sistemlerinin merkezini de aramaktaydılar, yani merkez olgusuyla orantı bağlamında da ilgilenmekteydiler. 10'uncu yüzyılda yaşayan İhvan-ı Safa adlı bir grup âlim, oran-orantı konusundaki görüşlerini Resâil adlı eserlerinde topladılar.
M.S. 1'inci yüzyılda yaşayan Romalı mimar ve yazar Vitruvius'un insan vücudunu bir orantılar sistemi olarak gösteren kanununu yakından tanıyan İhvanı Safa, bu görüşün hatalı olduğunu, zira Vitruvius'un insan çiziminde sacrum ya da kasık olarak gösterilen merkez noktasının aslında göbek üzerinde olması gerektiğini öne sürüyorlardı.
Vitruvius'un bulguları, Mısırlılardan miras kalan ve ölçüsünü Osiris'in omurgasından alan orantı kuralına dayalı bir Yunan ölçütüne dayanıyordu. "Kutsal omurga" yahut da Djet pillar, Osiris'in hanedanlık öncesine ait bir temsili olup istikrar, dayanıklılık ve iyilik gibi kavramları temsil ediyordu.
İtinalı araştırmaları sonucunda, İhvan'ın üyeleri farklı bir sonuca vardı; kollar ve bacaklar dışarı doğru açıldığında el ve ayak parmaklarının uçlarının hayali bir dairenin çevresine temas ettiğini ortaya koydular. Bu durumda, yedi yaşın altındaki çocuklarda dairenin merkezi kasık değil göbek olmaktaydı. Göbeğin merkeze denk geldiği bu mükemmel oran, ilerleyen yaşlarda bozulmaktaydı.
Bu oransal bilgiler, dinsel tasvirler ve resimler için ideal figürü üretir. Sekiz karış genişliğine ve on karış yüksekliğe sahip olan bu figürde merkez nokta göbek üzerindedir.
Vücut sekiz baş büyüklüğünde, ayak vücudun sekizde biri kadar, yüz vücudun sekizde biri kadar, alın yüzün üçte biri kadar ve yüz dört burun veya dört kulak kadardır.
Göbeğin dünyayı hayatiyetin kaynağını temsil eden dairenin tam merkezine denk gelmesi, bunun ilahi bir tezahür olduğu anlamına geliyordu.
10'uncu yüzyıldan itibaren kozmolojiden müzikbilime ve hat sanatına kadar tüm alanlarda ifadesini bulan bu ilahi orantılar Müslümanların geneli için ahengin, mistikler için ise Allah'a yakınlaşmanın anahtarı olarak görülüyordu.
Mesela özünde barındırdığı tabii ahenk sebebiyle 8 rakamı Müslüman âlimlerce temel bir sayı olarak alınmış ve bu düşünceden hareketle nota, şiir, güzel yazı ve diğer sanatsal temalarda sekizli ölçüler kullanılmıştır.
Tabii ki Ömer Hayyam'ın yeni ve büyüleyici cebirsel geometrisini ve Tûsî'nin geometrik lens teorisini de unutmamak gerekir.