Arama
Müslüman alimler ‘ilmi’ hangi amaçla kullandılar?
Avrupa'nın Orta Çağ karanlığını yaşadığı dönemde, Müslüman âlimlerin yenilik ve araştırmalarında en dikkat çeken şey, onların bilgiye duyduğu muazzam açlıktı. "İlim için ilim" anlayışından ziyade, çoğunlukla bilgiyi deneysel uygulamaları ve insanların hayat kalitesini artırmak için kullandılar. Bu yaklaşımın bir de Resul-i Ekrem (sav) tarafından işaret edilen manevi tetikleyicisi bulunuyordu: "Bir insan öldüğünde, amel defteri üç şey haricinde kapanır: Sadaka-i cariye, insanlara faydası devam eden ilim ve ardından dua eden hayırlı evlat."
BBC'de yayınlanan Karanlıktan Sesler adlı programda şöyle söyleniyordu: "Çeviri süreci, tercümeden tercümeye farklılık göstermekteydi.
Bazı durumlarda, anadili Arapça olan yerel halktan bir kişi ekibe yardım ederdi. Bu kişi metni Arapça ve Romanca dilini (modern İspanyolcadan önce konuşulan Latin kökenli dil) bilen bir kişiye okurdu.
Romanca diline tercüme edilen metin, daha sonra Latinceye tercüme edilirdi. Bu üç dili de bilen bazı tercümanların yalnız başına çalıştığı da oluyordu."
Her ne kadar VI. Alfonzo ile şehir Hristiyan yönetimine geçmiş olsa da Müslüman, Yahudi ve Müsta'riblerin ortak dilinin Arapça olması, Arap kültür ve geleneklerinin hâkim olması ve mimarinin İslami tarzda olması bakımından şehir hala bir Müslüman şehri görünümüne sahipti.
Uzun, dar ve dolambaçlı sokaklarda şehre gelen tüm tercüman ve âlimlerin kalması ve çalışması için odalar bulunmaktaydı. Bütün bu Batılı âlimler için Toledo gerçekten de yaşanacak bir yerdi.
Toledo'da yapılan Latince tercümelerin el yazmaları bugün hala Toledo Katedrali arşivlerindedir. Burada, Morleyli Daniel döneminden kalma Arapça tercümeler de dâhil olmak üzere 2500 kadar el yazması bulunmaktadır.
Fikriyat