Arama
Osmanlı ekonomisinin can damarı; esnaf
Osmanlı dönemindeki esnaflar, bulunduğu mahalleyi kendi mahallesi gibi benimseyerek halk ile adeta bir aile bağı kurardı. Peki, Osmanlı'da esnaf olmanın şartları nelerdi? Osmanlı'da esnaf ve zanaatkarların kurduğu dayanışma örgütlerine ne denir? Osmanlı'daki günlük hayatı gösteren fotoğraflarının yanında, Osmanlı'nın son yılları ile Cumhuriyet'in ilk çeyreği arasındaki döneme dair birçok yazışma, fotoğraf ve belge erişime açıldı. Osmanlıca, Arapça, İngilizce, Fransızca ve Farsça dillerindeki belgelerde, Sultan Abdülhamid ve Enver Paşa'nın mektupları ve önemli isimlere ait hatıratlar yer alıyor. Sizler için Osmanlı'nın günlük hayatına dair hiç görmediğiniz fotoğraflarını derledik.
Ahiliğin ilkelerini şu şekilde sıralayabiliriz:
• İnsan severlik,
• Gençliğin meselelerine çözüm arama,
• Eğitimin her zaman ön planda olması,
• Askerlik alanında eğitim faaliyetlerinin yapılması,
• Sosyal hizmetlerin sağlanması, işyeri edindirilmesi ve araç-gerecin sağlanması, iş kazaları, malûliyet, yaşlılık ve ölüm halleri ile yangın ve deprem gibi doğal afetlerde yardım ve desteğin sağlanması, Ahi teşkilâtı bünyesinde Ahi Babaların, kethüdaların, yiğitbaşıların ve yaşlı ustaların sağladığı çeşitli imkânlardı.
• Gerçek bağımsızlığın ekonomik bağımsızlıkla sağlanabileceğinin bilinmesi,
• Kamu hizmetlerinde devletin ulaşamadığı hizmetleri üstlenmek; özel teşebbüs ve mülkiyeti kabul etmek,
• Sermayenin atıl bırakılmaması, ekonomik hayatın sürekli canlı kalmasının sağlanması
''Bismillahirrahmanirrahim.
Ahi Evran yurdunda mesleğini icra eden biz zanaatkâr ve ticaret erbabı olarak, çalışmayı ibadet sayan bir anlayışla, hakkın rızasını gözeterek halka hizmet edeceğime, Ahiliğin temel değerleri olarak cömertlik, doğruluk, dürüstlük, hoşgörü, güven, sevgi, sabır, dostluk, fedakârlık, adalet, kanaatkârlık ilkelerine ve komşuluk hukukuna uyacağıma,
