Arama
Osmanlı saraylarında kahve kültürü ve ikramı
Osmanlı'da ilk olarak 16. yüzyılda içildiği tahmin edilen kahve, bugün dünya çapında bilinen bir kültür halini aldı. Kahvenin hatrı kırk yılı olsa da geleneği ve hatırası tarihimizde yüzlerce yıl geriye gider. Osmanlı'da misafire hürmetin en önemli göstergesi olan kahve kültürünün ve sunumlarının nasıl oluştuğunu biliyor musunuz? Her şeyin en ihtişamlı halinin yaşandığı Osmanlı sarayları, kahve kültürü ve ikramı denildiğinde ilk akla gelen mekanlardandır. İşte Osmanlı saraylarındaki kahve kültürü ve ikramına dair detaylar…
🔺 Kahve fincanları, porselen ve billur gibi malzemelerden üretilirdi. Boyutu ve farklı özellikleriyle değişen fincanlar "bülbül fincanı", tiryakiler için büyük boy "kallavi" fincanlar, paşa fincanı ve hatai gibi adlarla isimlendirilirdi.
🔺 18. yüzyılda Avrupa üretimi porselenler 19. yüzyıl sonunda ise Yıldız Porselen Fabrikası üretimi fincanlar kullanılmaya başlanmıştı.
🔺 Sarayda kahve ikramının incelikli parçalarından biri de kahve fincanı zarflarıydı. Kulpsuz fincanlar, altın ya da gümüşten yapılan "fincan zarfı" adlı muhafazalara konurdu.
🔺 Fincanı içine oturtmaya yarayan, dudak payı kadar fincanın dışarıda kaldığı zarflar ince işçilik ve değerli taşlarıyla gerçek birer sanat eseri niteliğindeydi.
🔺 Bu zarflar tombak, mine, oyma, savat, telkâri teknikleriyle, zümrüt, inci, yakut, firuze, elmas gibi değerli taşların kullanımıyla göz dolduran zarif detaylara sahipti.
🔺 Dönemi belgeleyen isimlerden Abdülaziz Bey'in aktardığına göre, 19. yüzyılda bir mekanizma aracılığıyla küçük bir mızıkanın yerleştirildiği mineli kahve fincanları bile kullanılmaktaydı.
🔺 Kahve merasiminin en kusursuz ve ihtişamlı olduğu yer elbette Osmanlı Sarayı idi. Tüm araç gereçlerin en zarif olanları üretilir, padişahlara özel takımlar hazırlanırdı.
🔺 Avrupa'dan seçkin Fransız, Alman, İngiliz markalarının Osmanlı pazarı için ürettiği kahve fincanları çoğunlukla Osmanlı Sarayı'nda kullanılırdı.
🔺 Osmanlı döneminde fincanların tabanı geniş, ağzı dar şekilde yapılması kahvenin daha geç soğumasına, köpüğün uzun süre muhafaza edilmesine olanak sağlardı.