Arama
Otizmle yaşamayı kolaylaştıran kitaplar
Farklılıklarımız zenginliklerimizdir. Bakış açımızı, hayatımızı derinden etkileyen her faklı unsur bizi bir adım ileriye taşır. Bazen bu durum zorlu yolların habercisi olabilir. Otizm de hem kişiyi hem de ailesini derinden etkileyen bir farklılık. Nedeni henüz maalesef çözülemedi. Otizmle yaşamanın kolaylığını sağlayacak kitapları sizler için derledik.
Kişinin normal dışı davranışlarının kişiye özgü bir yaşamsallık kazanması ve varoluşunu ele geçirmesiyle yakından ilgilenen Oliver Sacks basmakalıp bir nörolog olarak değil yerine göre bir nöro-antropolog kimliğiyle ama asıl beynin işlevlerine, zihnin işleyişine ve bilişsel süreçlere odaklanan meraklı bir doktor kimliğiyle vakalara yaklaşır, normalin çemberinden dışa fırlatılmış bu insanların gerçek öyküsüne kafa yorar:
Bilimsel çıkarımlarını, bilimin tıkandığı noktaları, gözlemlerini bir "hastalık raporu" kuruluğunda ya da akademik bir dilin soğukluğuyla değil bilim insanı ciddiyetiyle, yer yer kendisini de hastanın yerine koyarak, okurla bir bilim güncesi sıcaklığında paylaşır. Mars'ta Bir Antropolog pek çok roman yazarına parmak ısırtacak türden, edebiyatçıların kıskanarak okuyacakları, gerçeği kurguya değişmeyen bir yaşam kullanma kılavuzu.
"Doktorun muayenehanesinden dışarı çıktığımda gözüm görmüyordu. Hayatımda hiç bu kadar çok acı çekmemiştim. Yürüyemeyip kaldırıma oturdum, hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım. Bitmişti her şey, benim için artık hiçbir şeyin anlamı yoktu. Oğlum dünyadan habersiz yaşayacaktı. Hiçbir zaman konuşamayacaktı, okula gidemeyecek, hiç arkadaşı olamayacaktı..."
"Bana geldiği dönemlerde Kaan sakız çiğnemeyi çok seviyordu ve ben de aramızı iyi tutmak adına ona sakız almıştım. Kaan sakızı benden aldı, koşup annesinin çantasına koydu; bugün bile gözümün önünde olan sevimli bir yüz ifadesi ve gülümsemesiyle "ben yavruma sakız aldım" dedi. Sakızı çantadan çıkardı ve keyifle çiğnedi. Bu, güzellikleri anne ile yaşayan bir çocuğun tepkisiydi."
Özel gereksinimi olan çocuklarla ilgili yapılan birçok yayın olmasına rağmen, bu çocukların kardeşlerine yönelik yapılan çalışmalar ülkemizde neredeyse yok denecek kadar azdır. Literatürde bile "unutulmuş çocuklar" olarak geçen kardeşlere yalnız olmadıklarını hatırlatmak dileğiyle....
Birsen Başar'a, 2007 yılında, Hollanda'da, 21 yaşında otizm teşhisi konuldu. Ancak Başar'ı diğer otistiklerden ayıran tek özellik tanısının bu kadar geç yaşta konmuş olması değil sadece. Başar, yüksek işlevlere sahip bir otistik: Başarılı bir öğrenim hayatı geçirmiş, dört dil bilen, yaşadığı kentin belediyesinde çalışan biri.